Wybór sposobu, w jaki uczniowie poznają i przetwarzają nowe informacje w szkole, ma fundamentalne znaczenie dla powodzenia procesu uczenia się. Badacze edukacyjni ustalili, że są pewne oznaki, które wskazują na proces głębokiego myślenia uczniów. Po pierwsze uczniowie potrafią powiązać nowe treści z już im znanymi, a po drugie informacje poznane i przemyślane przez uczniów są na trwale zachowywane.

Nauczanie terenowe to podejście, które przenosi proces edukacyjny z sali lekcyjnej na świeże powietrze: do lasu, parku, łąki czy nad brzeg jeziora. Ten rodzaj edukacji opiera się na założeniu, że bezpośredni kontakt z otoczeniem zwiększa zaangażowanie uczniów, pobudza ciekawość i pogłębia zrozumienie poruszanych tematów. Spędzanie czasu na łonie natury daje możliwość połączenia wiedzy z doświadczeniami zmysłowymi. Angażuje wzrok, słuch i dotyk, sprzyjając lepszemu przyswajaniu treści. Edukacja na świeżym powietrzu jest szczególnie skuteczną metodą w przypadku dziedzin, które można łatwo powiązać z otaczającym je światem. Świetnie sprawdzi się przy literaturze, historii czy biologii.

Jedna z technik, którą proponuje ocenianie kształtujące polega na wprowadzenie zasady losowania. Uczeń nie zgłasza się do odpowiedzi przez podniesienie ręki, lecz nauczyciel sam losuje ucznia do jej udzielenia. W szkołach amerykańskich tę metodę nazywa się „cold calling”.

Literatura to tylko pretekst. To zdanie jest dla mnie jednym z najważniejszych wyznaczników mojej pracy. Nic zatem zaskakującego, że gdy przyszło do omawiania kolejnej lektury, uznałam, że o wiele bardziej życiowo będzie wczuć się nieco w literacki klimat, niż tylko o nim rozmawiać.

Dużo się mówi w ocenianiu kształtującym (i nie tylko) o przekazywaniu uczniom informacji zwrotnej. W tym wpisie o informacji zwrotnej, co powoduje, że jest dobra? Co zrobić, aby informacja zwrotna pomagała się uczniowi uczyć, aby korzystał z niej, unikał w przyszłości błędów już popełnionych, a przy okazji pomagała nauczycielowi w nauczaniu, a nie była dla niego dodatkowym wysiłkiem.

Gdy myślimy o patriotyzmie, często przychodzą nam do głowy podniosłe chwile, hymn narodowy, wielkie wydarzenia historyczne. Jednak czy na co dzień patriotyzm musi mieć tak patetyczny ton? A może warto spojrzeć na niego bardziej przyziemnie, by stał się bliski dzieciom, w ich świecie – szkoły, rodziny i lokalnej społeczności?