Nauczyciele

Prawie każdy nauczyciel narzeka, że nie wystarcza mu czasu lekcji na nauczanie. Planowanie lekcji jest jak pisanie opowiadania: ma początek, środek i zakończenie. Decyzja o tym, ile czasu poświęcić na każdą część lekcji, aby zmieściła się w wyznaczonym czasie, jest trudna. Szczególnie braknie czasu na podsumowanie i refleksję uczniowską.

Debata o polskiej szkole nabrała tempa w ostatnich latach. Mniej więcej od momentu przedstawienia pomysłu na likwidację gimnazjów przez Annę Zalewską, wątki edukacyjne na stałe zagościły w programach i wizjach naszych polityków (oraz ich codziennych politycznych dyskusjach i przepychankach). Z charakterystyczną dla obecnych czasów głęboką polaryzacją.

Podstawowym i niezbędnym warunkiem, aby uczniowie chcieli wyrażać swoje opnie jest chęć nauczycieli do jej wysłuchania. Druga sprawa to co się dzieje z opiniami wygłaszanymi przez uczniów - czy zostaną wykorzystane, czy tylko wysłuchane.

Co lub kto może zmienić polską edukację? Czego potrzebują nauczyciele, by móc się w pełni realizować i mieć satysfakcję z pracy w zawodzie? Czy musimy wybierać między stabilnością systemu a zmianą, skoro obie są potrzebne?

W codziennej pracy edukacyjno-wychowawczej z dziećmi i młodzieżą niezwykle ważnym ogniwem są nauczyciele. Patrząc na działania naszej szkoły szpitalnej, dostrzegam wiele pięknych inicjatyw podejmowanych na rzecz przewlekle chorych dzieci.

Cyfrowy świat fundamentalnie zmienia to, kim są dziś uczniowie i nauczyciele. Redefiniuje sposób myślenia, komunikacji, budowania tożsamości i pojmowania autorytetu. W klasie spotykają się więc dwa światy – analogowy i cyfrowy – i to spotkanie może stać się początkiem wychowania.