Produkowane w Polsce gry komputerowe podbijają w ostatnich latach świat i stają się tematem artykułów w międzynarodowych mediach. Tym razem warto zwrócić uwagę na grę, która nawiązuje wprost do wydarzeń historycznych i ma walor edukacyjny. "Warsaw" jest polską grą komputerową z gatunku taktyczny RPG, której premiera na komputery PC planowana jest na 4 września, a później także na konsole.

Jedyna pewna rzecz to zmiana. Zmiany w edukacji, których teraz jesteśmy częścią, często są związane z postępem technologicznym. W ostatnich latach w bardzo dużym stopniu ewoluowały kanały komunikacji międzyludzkiej. Dziś bez problemu możemy tworzyć własną gazetę (blogi), radio (podcasty), czy telewizję (YouTube).

Urządzenia mobilne jako narzędzie dydaktyczne stają się coraz bardziej powszechne. Aplikacje mobilne sprawiają, że uczniowie bardziej angażują się na lekcji i szybciej wykonują zaplanowane przez nauczyciela zadania. Rozwiązania chmurowe natomiast, pozwalają kontynuować naukę w domu.

Nauka każdego języka to słuchanie, mówienie, czytanie i pisanie. W szkole dzieci najczęściej stykają się z tradycyjnymi metodami nauki, nowoczesne technologie wykorzystywane są na regularnych zajęciach komputerowych. Tymczasem, jeśli będziemy mądrze z nich korzystać, mogą one być ogromnym wsparciem w nauce języka. Młodsze dziecko powinno częściej stykać się z książką papierową, podziwiać ilustracje, słuchać, jak czyta starsze rodzeństwo lub rodzice. Nie należy jednak zapominać, że nowoczesne technologie są coraz bardziej obecne w naszym życiu i rolą dorosłych jest pokazać małym użytkownikom, jak można czerpać z nich pożytek i radość, unikając jednocześnie zagrożeń. Nowoczesne aplikacje zaprojektowane dla dzieci opierają się na wiedzy psychologicznej i metodyce nauczania. Nie trzeba się ich bać, ale też należy korzystać z nich rozsądnie i z umiarem.

Cokolwiek zmieni się w polskich szkołach po reformie oświaty, jedna rzecz pozostanie taka sama. W przerwach między lekcjami oczy dzieci i młodzieży dalej będą utkwione w "święcących prostokątach"[1]. Mobilna elektronika już dawno zadomowiła się w polskich szkołach, czy to się nam podoba czy nie. Weszła niepostrzeżenie nie pytając nikogo o zgodę. I nie mam tutaj na myśli innowacji w postaci tabletowych klas. Powszechna dostępność smartfonów i tabletów zupełnie zmieniła zachowanie młodzieży w czasie przerw. Co więcej, wielu uczniów nie potrafi się powstrzymać od zabawy telefonami komórkowymi na lekcjach i to nawet wtedy, gdy korzystanie z takich urządzeń w czasie zajęć jest w danej szkole zabronione.

Telefon komórkowy stał się nieodłącznym elementem codziennego życia nastolatków. Dla ucznia jest to nie tylko pierwsze prywatne urządzenie do wymiany informacji, ale i jeden z głównych kanałów dostępu do wiedzy oraz atrakcyjne narzędzie wykorzystywane w edukacji. Nauczyciele szkół prowadzonych przez Fundację Edukacji Międzynarodowej we Wrocławiu wykorzystują tę technologię w pomysłowy sposób, konstruktywnie włączając telefon komórkowy w zajęcia edukacyjne. W szkołach Fundacji uzgodniono jednak z rodzicami i wprowadzono szczególne zasady korzystania z telefonów komórkowych przez uczniów podczas lekcji i przerw.

Wielu uczniów potrzebujących pomocy w procesie uczenia się, nie prosi jednak o pomoc. Wolą ukryć się ze swoim problemem niż poprosić o pomoc. Dla wielu z nich proszenie o pomoc jest jak przyznaniem się do porażki, a szkoła nie lubi porażek, oczekuje bez wysiłkowego sukcesu.

Uczniowie w szkole obawiają się wypowiadać, a to w dużej mierze dlatego, że stracili wcześniej pewność siebie. Nauczyciel może poprawić sprawę poprzez budowanie społeczności klasowej, która promuje szacunek w słuchaniu i zachęca uczniów do wyrażania swoich opinii. Potrzebny jest wzajemny szacunek i zaufanie. Ale nie mogą one zaistnieć bez wzajemnego poznania się.

W harcerstwie nauczyłam się, że najlepiej przyswajanie wiedzy przychodzi poprzez zabawę. Szczególnie, gdy zagadnienia nie są łatwe i skomplikowane. Więc zachęcam Was do zapoznania się z poniższą propozycją gier, które można wykorzystać do omawiania różnych zagadnień na lekcjach historii i WOSu.

O wideoeseju usłyszałem na zajęciach od studentów. No cóż, jeszcze jeden dowód na to, że warto słuchać studentów. Po raz pierwszy się z tym pojęciem zetknąłem więc zacząłem szukać więcej. Co to jest i jak wygląda. I czy mogę szybko włączyć do swoich zajęć dydaktycznych. Czy zadawać studentów tylko pisane eseje? A może właśnie nastała już kultura postpiśmienna i warto używać innych środków wyrazu? Na przykład takich wideoesejów.

Wzajemne nauczanie lub inaczej: nauczanie rówieśnicze, buduje w uczniach kompetencję i przez to prowadzi do głębszej nauki. W tym wpisie kilka sprawdzonych pomysłów na to, w jaki sposób można organizować wspólną naukę uczniów.

Wielu nauczycieli i edukatorów jest zwolennikami odejścia lub ograniczenia oceniania uczniów przy pomocy stopni. Chcieliby oceniać uczniów na bieżąco przy pomocy informacji zwrotnej, czyli przekazywać im co zrobili dobrze i co i jak mogą poprawić. Takich informacji uczeń nie uzyska z ustalonego dla niego stopnia. Wielu chciałoby spróbować innego podejścia w ocenianiu, ale nie ma pewności, co można zrobić.

Po intensywnym okresie rozwijania projektów, współpracy z trenerami i mentorami oraz pracy z metodologią design thinking, nadszedł czas na finał IV edycji Solve for Tomorrow. Spośród 13 drużyn finałowych z całej Polski, jury wyłoniło zwycięzców. Pierwsze miejsce zajęło Dwujęzyczne Liceum Ogólnokształcące EKOLA z Wrocławia, które zrealizowało projekt „UpSkill Shelters”.

Widzisz nagłówek, który brzmi emocjonalnie, zdjęcie znajomej twarzy w dziwnym kontekście, krótki filmik, który wygląda jak relacja na żywo - ale coś się nie zgadza. Często nim to sprawdzisz, już udostępniasz dalej.

Dostęp do internetu stał się nieodłącznym elementem życia dzieci i młodzieży, przynosząc ogromne korzyści, ale jednocześnie poważne zagrożenia. Bezpieczeństwem i dobrobytem psychicznym młodych w sieci zajął się pierwszy w Polsce Panel Obywatelski Dzieci i Młodzieży, którego organizację aktywnie wsparł UNICEF Polska. Podczas spotkania edukacyjnego przed przygotowaniem rekomendacji, rozmawialiśmy m.in. o tym, że zapisy dotyczące praw dziecka powinny stanowić fundament dyskusji o cyberbezpieczeństwie.

Nadużywanie wizerunku młodych ludzi w sieci, choćby przy wykorzystaniu narzędzi sztucznej inteligencji, to rosnący problem społeczny, z którym będziemy się mierzyć coraz częściej. Zdjęcia i filmy z uczniami stanowią doskonałą pożywkę dla różnych fejkowych i deepfejkowych produkcji, które są tworzone w złych zamiarach[1]. Wizerunek młodych osób to dobro osobiste oraz dane osobowe, które zgodnie z obowiązującymi przepisami podlegają ochronie. Dlatego też, rozpowszechniając taki materiał w imieniu dzieci, należy postępować wyjątkowo rozważnie, także w ramach systemu edukacji.

Czy przestrzeń szkolna może wpływać na samopoczucie i sukces uczniów i uczennic? 35 szkół w całej Polsce udowodniło, że tak! W ramach programu grantowego Razem w Klasie. Przestrzenie Dobrostanu przekształciły swoje otoczenie w bardziej przyjazne i komfortowe miejsca do nauki, integracji i odpoczynku. Dzięki wsparciu finansowemu i merytorycznemu Fundacji Szkoła z Klasą uczniowie i nauczyciele wspólnie projektowali i tworzyli przestrzenie szkolne, które odpowiadają na ich potrzeby i wyzwania codzienności.

Ponad połowa nastolatków czuje się osamotniona w mediach społecznościowych, a jednocześnie 43 procent młodych ludzi korzysta z mediów społecznościowych, by poczuć się lepiej[1]. Jaka jest wirtualna rzeczywistość młodych i ich bardzo realne emocje z tym związane? Czy na pewno je rozumiemy? W czym młodzież potrzebuje naszej pomocy? Jak możemy jej skutecznie udzielić? To główne pytania obchodów Dnia Bezpiecznego Internetu (11 lutego), na które poszukiwać będziemy odpowiedzi zarówno podczas ogólnopolskiej Gali w Warszawie, jak i realizowanych w całej Polsce lokalnych inicjatywach edukacyjnych, zaplanowanych aż do końca marca 2025.