Czy gry mają cokolwiek wspólnego z uczeniem (się)? Jakie jest ich miejsce w krajobrazie edukacyjnym? W tej kwestii wypowiedzieli się uznani amerykańscy badacze tematu, nauczyciele ze szkół wykorzystujących gry jako narzędzia dydaktyczne oraz firmy rozwijające gry edukacyjne. Wydaje się, że jest to wciąż mało odkryty obszar dydaktyki.

Centrum Edukacji Obywatelskiej zaprasza do nowego programu, w którym nauczyciele przygotowują się do inicjowania projektów dotyczących funkcjonowania gospodarki, a uczniowie zdobywają wiedzę i umiejętności, które pozwolą im w przyszłości na sprawne funkcjonowanie na rynku kapitałowym. Projekty uczniowskie, debaty, wirtualne mapy i internetowa gra giełdowa wprowadzą uczniów w fascynujący świat inwestowania i giełdy.

Czy mamy wpływ na przyszłość? Podskórnie czujemy, że nadchodzą trudne czasy. Świat, który nas otacza jest niepewny, zmienny, nieprzewidywalny, coraz bardziej wymagający. Formalne wykształcenie, które niegdyś było przepustką do bezpiecznego, dobrego życia dziś nic nie gwarantuje. Młode pokolenie czuje „zachmurzenie” perspektyw i zastanawia się nad swoimi strategiami życiowymi, trzymając w odwodzie rozwiązanie emigracyjne - dziś również niezbyt atrakcyjne.

Uczenie się i nauczanie w oparciu o kompetencje nie mogą się odbywać w ramach tradycyjnych sytuacji dydaktycznych – przekonują organizatorzy projektu Aqueduct. Podejście to wywodzi się z przekonania, że ludzie uczą się poprzez doświadczanie i odkrywanie, co bezpośrednio determinuje sposób nauczania.

Zaczęło się od trzech afrykańskich chat, wypełnionych eksponatami przywiezionymi z Afryki. Wolontariusze Salezjańskiego Wolontariatu Misyjnego Młodzi Światu, którzy powrócili z misji w odległych zakątkach świata, pragnęli przenieść do Polski elementy afrykańskiej rzeczywistości i podzielić się swoim misyjnym doświadczeniem z jak największą ilością osób.

Przyzwyczajeni jesteśmy do kanciastości brył i szarości naszych szkół, z których wiele powstawało jeszcze w średnim lub późnym PRL. Jednolite pudełka z zamykanymi przedziałami pasowały może do koncepcji szkoły jako fabryki, ale dziś wydają się dziś być równie brzydkie jak... tabor kolejowy PKP. Czy możemy wreszcie zacząć myśleć o szkołach jako o wielofunkcyjnych, estetycznych przestrzeniach edukacji?