Narodził się 13 lutego, dokładnie dziesięć lat temu. Jako dziesięciolatek ma się dziś całkiem dobrze i stara się być na tyle aktywnym, aby pozostać zauważonym w wielu szkołach i na uczelniach… Bardzo ceni sobie swoją niezależność i pewną równowagę, której tak często brakuje w dyskusji o polskiej edukacji (i nie tylko w edukacji). Uwaga! Dostrzega, że w otaczającym świecie edukacji jest bardzo dużo dobrych wiadomości i nie straszy złymi (jak duże i bardzo duże media). Na pewno ma wielu sympatyków i przyjaciół, zwłaszcza wśród polskich nauczycieli...

Usiądziemy dziś w gronie najbliższych do suto zastawionych stołów, pojemy i zaczniemy rozmawiać. Na początku będzie o tematach przyjemnych, prostych i prozaicznych, ale po pewnym czasie zapewne zejdzie na tematy, które budzą wielkie emocje. Takich tematów mamy na pęczki. Dziś w zasadzie trudno już znaleźć takie, które nie budzą emocji. Ale czy umiemy (jeszcze) ze sobą rozmawiać?

Lubię taki cytat: Musimy żeglować czasem z wiatrem, czasem pod wiatr, ale żeglować, nie dryfować ani stawać na kotwicy. Powiedział to Oliver Wendell Holmes, amerykański pisarz żyjący w XIX w. Słowa te idealnie pasują do szkoły, albo szerzej – do edukacji. W szczególności wykazują bliskie związki z koncepcją edukacji przez całe życie. Ta myśl Holmesa wydała mi się też dość dobra, aby zacząć od niej INSPIR@CJE WCZESNOSZKOLNE 2018.

Podobno to uczeń powinien być w szkole najważniejszy, a jego dobro i rozwój powinny być w szkole na pierwszym miejscu. Niestety, od rodziców napływa coraz więcej sygnałów potwierdzających wcześniej zgłaszane obawy, że deforma edukacji została źle przemyślana i zbyt szybko przygotowana i wprowadzona. Listy i skargi przesyłane przez rodziców uczniów szkół podstawowych skłoniły Rzecznika Praw Dziecka Marka Michalaka do kolejnego w ostatnim czasie wystąpienia skierowanego do Ministra Edukacji Narodowej Anny Zalewskiej.

Taka wiadomość z przyszłości: „Witajcie, u nas wszystko dobrze ;-) Jeszcze w drodze. Do dobrej polskiej szkoły ciągle daleko. Nie wiemy, czy zmierzamy we właściwym kierunku. Jakoś to będzie.”

Nic nowego – człowiek podatny jest na używki, a smartfon stał się kolejną z nich. Nie możemy się od nich oderwać – i dzieci i dorośli – czego dowodzą kolejne badania naukowców. Ale może po prostu brakuje nam edukacji, abyśmy używali tych urządzeń bardziej rozumnie? Szkoła najchętniej wprowadziłaby zakaz przynoszenia telefonów przez uczniów, ale czy to ich czegoś nauczy? Nie! Problem zostanie odepchnięty przez instytucję, która właśnie powinna podjąć największe wyzwanie rzucone jej przez świat technologii. Zakazy smartfonowe w szkołach to prymitywne rozwiązanie, które tego problemu społecznego nie rozwiążą, to jedynie „chowanie głowy w piasek” przez nauczycieli i dyrektorów.