W Polsce mamy swoje edukacyjne święto państwowe w październiku – Dzień Edukacji Narodowej, ale to nie jest jedyna okazja do zwrócenia uwagi społeczeństwa i mediów na edukację i tych, którzy uczą. Co roku 5 października społeczność międzynarodowa obchodzi Światowy Dzień Nauczycieli. Po raz pierwszy proklamowany był przez UNESCO w 1994 roku. Również polscy nauczyciele i edukatorzy z grupy Superbelfrzy RP postanowili w tym roku przyłączyć się do tej globalnej akcji.

W krótkiej i zwięzłej opinii profesorowie z Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN dokonali jednoznacznej i miazdżącej oceny reformy obniżenia wieku szkolnego. Wyliczyli największe zaniedbania i braki, nie wahając się przy tym wskazania na arogancję, nieodpowiedzialność, a nawet bezmyślność Ministerstwa Edukacji Narodowej we wprowadzaniu zmian w edukacji kosztem społeczeństwa.

Wracamy do barwnej szkolnej codzienności. Z całą pewnością rok szkolny zapowiada się nam obfitujący w nowe pomysły kierownictwa oświaty oraz w nowe trafione lub chybione propozycje (których będzie więcej?). Niestety system szkolny stworzony w XIX wieku nadal trzyma się mocno. Powinniśmy więc próbować to zmienić. Jeśli nie odgórnie (bo MEN nie ma pomysłu), to oddolnie, dzięki zaangażowaniu i pracy nauczycieli.

Matura ma coraz więcej wspólnego z dawnymi ludowymi rytuałami. Budzi głównie skojarzenia z obrzędem przejścia, poprzez który młody człowiek wkracza dostojnie w dorosłość. Kiedyś zamykała pewien etap kształcenia, a dziś, czy na pewno służy kształceniu młodzieży? Coraz więcej osób uważa, że matura jest już tylko ułomną formą i namiastką sprawdzania wiedzy nabytej w szkole. Jej jedyny sens dzisiaj sprowadza się do bycia ogólnopolskim egzaminem na wyższe uczelnie. Czy jest w ogóle potrzebna?

Kiedy w 1979 roku grupa Pink Floyd wydała album The Wall z utworem Another Brick in The Wall (część II), pewnie nikt nie przypuszczał, że 35 lat później wyrażony wówczas muzyką sprzeciw wobec koncepcji szkoły-fabryki, z jednolitym formatowaniem umysłów, będzie nadal aktualny. Konserwatyzm szkoły okazał się silny, a w dodatku szlifowane od ponad dekady standaryzowane testy jeszcze tę "fabrykę" umacniają.

Dzisiaj jest takie szczególne święto, w którym powinniśmy być dumni nie tylko z Polski, ale i Polaków, a zwłaszcza z ich przedsiębiorczości oraz sukcesów. Pomimo czarnowidztwa chętnie uprawianego przez polityków, bałaganu i zamieszania, do którego nieraz przyczyniają się i rządzący, Polacy radzą sobie w swoim kraju całkiem nieźle. Jedynie może co nam słabiej idzie to komunikowanie się ze sobą.