Wciągający wszystkich, którzy mają cokolwiek do powiedzenia na temat edukacji dyskurs o kierunkach zmian jakie powinny zajść w szkole, skupia się przede wszystkim na czynnikach technicznych typu treści kształcenia, oceny czy zadania domowe. Bliższy ogląd funkcjonowania oświaty podpowiada, że kluczowym wyzwaniem są ludzie. Na pierwszym miejscu uczniowie, ale też pracujący z nimi nauczyciele.

Globalne i niezależne od siebie procesy makrospołeczne, takie jak demograficzne starzenie się społeczeństw, cyfryzacja oraz wzrost znaczenia gier i zabaw w życiu ludzi (tzw. ludyfikacja kultury), przyczyniają się do powstania nowych praktyk społecznych, czego przykładem jest silver gaming. Granie angażuje ludzi w niemal każdym wieku, lepiej i gorzej uposażonych czy wykształconych, reprezentujących różne pozycje w drabinie stratyfikacyjnej. Samo medium dojrzewa, staje się bardziej złożone i kompetencyjnie wymagające, a twórcy gier przekraczają kolejne granice w przedstawianiu interaktywnych historii. Widzą oni w swoich wirtualnych dziełach, podobnie jak część odbiorców, coś więcej niż tylko prostą rozrywkę.

Zmiana w edukacji zaczyna się w nas samych. Trudno jest narzucić swój punkt widzenia i oczekiwać, że ludzie za tobą pójdą. Można ich zmusić na różny sposób (niestety zdarza się), ale czy wtedy nawet dobre pomysły uda się rzeczywiście i trwale wprowadzić w życie? Trzeba innego podejścia. Budujmy kulturę współpracy w szkołach. Współpraca będzie czymś, co pozwoli nam pójść dalej ze zmianami.

„Wierzę w Twoje możliwości”, „Tęskniliśmy za Tobą”, „Słucham Cię”, „Ups, popełniłem błąd”, „Wspólnie to rozwiążemy”, „Przepraszam”. W tym wpisie przedstawię siedem pomocnych zwrotów doceniania, zaczerpniętych od Stephana Merrilla.

Prawie 2/3 studentów polskich uczelni korzysta z generatywnej sztucznej inteligencji (GEN AI) przy rozwiązywaniu zadań domowych i tworzeniu projektów naukowych, wynika z badania fundacji edukacyjnej Our Future Foundation i Akademii Leona Koźmińskiego. Zdecydowana większość studentów uważa, że uniwersytety powinny pozwalać na wykorzystywanie nowych technologii w procesie edukacyjnym, jednak przy wprowadzeniu jasnych regulacji dotyczących ich użycia.

Zadziwiające rzeczy dzieją się we francuskim systemie edukacji. Nie od dziś zresztą - wygląda na to, że pewna edu-niemoc i nierozwiązane problemy ciągną się już co najmniej dwie dekady. Na stanowisku ministra edukacji jest wysoka rotacja (już 4 osoby w cztery lata). Niedawno Premierem Francji został młody polityk, właśnie dotychczasowy minister edukacji. Z kolei Prezydent Macron, zapewne pragnąc wypełnić lukę po tej „nieoczekiwanej” zamianie miejsc, przedstawił własny plan na poprawę edukacji we Francji. Ambitny i adekwatny do wyzwań? Chyba nie bardzo…