Edukację ekonomiczną społeczeństwa najlepiej zaczynać w szkole podstawowej. Żyjemy w czasach nieustannych zmian, które wpływają na sytuację ekonomiczną większości społeczeństwa. Dlatego od najmłodszych lat warto tłumaczyć zawiłe zagadnienia związane z gospodarką. Może w tym pomóc niewielka książeczka wydana przez Instytut Obywatelski - „Ekonomia jest prosta“. Jej autorem jest ekonomista Jan Gmurczyk.

Edukacja medialna w szkole przypomina mi zdezelowany odcinek drogi na granicy między dwiema gminami. Nikt go nie odśnieża ani nie naprawia, bo każda gmina uważa go za cudzy. Ziemia niczyja. Ale przecież każdy musi nią przejechać.

Jak świat długi i szeroki trwa debata o wyzwaniach edukacji. Słyszymy, że problemy szkoły wynikają z biedy, z dysfunkcyjnych rodzin czy z niechęci władz do dobrego zadbania o szkoły. Z drugiej strony mówi się, że szkoła stanie na nogi dopiero, gdy zaczerpnie z biznesu nastawienie  na dynamiczny rozwój, kreatywność, produktywność i mierzalność wyników. Mimo że powyższe stwierdzenia kojarzą się z naszymi polskimi zmaganiami o lepszą szkolę, to równie gorąco są one dyskutowane od Nowego Jorku aż po New Delhi.

Robert J. Marzano jest jednym z najsłynniejszych amerykańskich ekspertów edukacyjnych. W swoich pracach próbuje ustalić, co o skutecznym nauczaniu mówią nam badania prowadzone w ostatnich kilkudziesięciu latach i przełożyć tę wiedzę na praktyczne wskazówki dla nauczycieli. Przeanalizował setki programów badawczych i kilkadziesiąt prac, syntetyzujących wyniki z wielu niezależnych, głównie amerykańskich badań. I o tym też jest „Sztuka i teoria skutecznego nauczania”.

Ocenianie poziomu rozumienia może okazać się najbardziej skomplikowanym zadaniem dla pedagogów i szkół. Wyzwaniem jest  określenie, co uczący się wie i w którym kierunku powinien zrobić następny krok. Innymi słowy trzeba postawić pytanie - co uczeń już rozumie?

Dajmy dzieciom święty spokój? No tak. Ale kto to potrafi? Gdy rodzice są POD PRESJĄ. Pod nieustanną presją otoczenia, szkoły, skoncentrowaną akcją telewizji, prasy i reklam, natłokiem zabawek i programów edukacyjnych, naciskiem na budowanie karier i ścieżek rozwojowych swych dzieci od ich najmłodszych lat, idei dodatkowej stymulacji intelektualnej, naciskiem na wyścig do lepszej przyszłości, który zamienia się w produkcję “geniusza”. Kto potrafi powiedzieć NIE takiej lawinie i takiej perspektywie?