Można pytać: czy? Ale patrząc na postęp technologiczny (co raz to nowe narzędzia, które ułatwiają i umilają nam naukę w sieci), nieustanne kłopoty z finansowaniem oświaty (nie tylko w Polsce), idiotyczne pomysły (już w majestacie prawa) zapchania klas jak największą ilością uczniów, bardziej wskazane byłoby zapytać: kiedy to nastąpi? Bo że kiedyś nastąpi, nie mam złudzeń.

Integracja mediów i technologii cyfrowych w edukacji jest priorytetem polityk w całej Europie. Inicjatywy krajowe i regionalne często opierają się na przekonaniu, że szkoły muszą wyposażyć uczniów w umiejętności niezbędne do czynnego udziału w życiu społeczeństwa wiedzy. Jednak rzeczywistość pokazała, że dobrze zaplanowane wykorzystanie technologii informacyjno-komunikacyjnych w edukacji wymaga nie tylko nowych mediów i narzędzi, ale także głębokich zmian pedagogicznych, zwłaszcza przyjęcia bardziej zindywidualizowanego podejścia do kształcenia.

Studiowanie na najbardziej prestiżowych uczelniach świata to marzenie milionów, na które pozwolić sobie może garstka szczęśliwców. Jedną z nich była Daphne Koller, obecnie profesor ze Stanfordu, której pasją stało się nauczanie innych z użyciem nowych technologii i całkowicie za darmo.

Europa starzeje się. Ludność Europy jest coraz starsza i rodzi to problemy prawie we wszystkich aspektach życia. Koncepcja aktywnego starzenia się pragnie wypracować nową wizję seniorów i ich roli społecznej, bardziej adekwatną do rzeczywistości XXI wieku.

Obecnie ponad dwie trzecie części naszej nauki przebiega w miejscu pracy. Wiedza i umiejętności potrzebne pracownikom są zdobywane w miejscu pracy. Obserwujemy powstawanie środowisk pracy i kształcenia, które oferują różnorodne możliwości edukacyjne, od formalnie zorganizowanych programów edukacyjnych po partnerską pomoc w nauce wśród współpracowników oraz szerokie możliwości dla kształcenia nieformalnego.

Szybkość, z jaką dzieci i młodzi ludzie zyskują dostęp do mediów internetowych, konwergentnych, mobilnych i sieciowych nie ma precedensu w historii innowacji technologicznej. Istnieją dwa główne nurty badań nad e-bezpieczeństwem: badania związane z ochroną informacji strategicznych i gospodarczych oraz badania związane z ochroną osób, w szczególności młodych ludzi. Chociaż są to zazębiające się tematy, nasze wydanie specjalne jest poświęcone temu ostatniemu problemowi.