Sport to esencja fair play, szlachetnej rywalizacji i kształtowania charakteru – przynajmniej tak o nim myślimy. Rzeczywistość jednak bywa odmienna i bardziej złożona. Kiedy gra jest o wysoką stawkę, w obliczu presji na wynik, możemy dostrzegać jego niepokojące „ciemne strony”, gdzie etyka schodzi na drugi plan. Warto więc zaznaczyć, że sam fakt uprawiania sportu nie gwarantuje automatycznie etycznych postaw. Istotną rolę w ich kształtowaniu u młodych sportowców odgrywa szkoła.

Aż 45,5% nastolatków w Polsce deklaruje, że ich rodzice lub opiekunowie publikują ich wizerunek w internecie. Blisko jedna czwarta nastolatków (23,8%) przyznaje, że czuje się z tego powodu zawstydzona, a niemal 19% odczuwa niezadowolenie. Tymczasem jedynie 25% rodziców deklaruje, że przed publikacją zdjęcia lub filmiku pyta swoje dziecko o zgodę.

Ograniczenia wiekowe w serwisach społecznościowych i komunikatorach nie działają. Dwóch na trzech uczniów klas I–III ma własny smartfon, a połowa dzieci w tym wieku korzysta z serwisów społecznościowych. 31% ma konto na TikToku, 23% publikuje treści, 51% używa WhatsAppa. Mimo deklaracji platform o skutecznej weryfikacji wieku, dzieci trafiają do przestrzeni, które nie są dla nich przeznaczone – i które stanowią dla nich realne zagrożenie. Niemal jedno na troje dzieci ma negatywne doświadczenia w serwisach społecznościowych i komunikatorach.

43% rodziców obawia się uwodzenia dzieci online, w tym kontaktów ze sprawcami wykorzystania seksualnego lub nakłaniania do prostytucji. Jest to najczęściej wymieniane ze wszystkich zagrożeń dla dzieci online[1]. Potencjalnie każde dziecko może doświadczyć niebezpiecznych kontaktów w sieci. Możliwość nawiązania kontaktu przy zachowaniu złudnego poczucia bezpieczeństwa ułatwia komunikację i zwiększa ryzyko manipulacji lub wykorzystania. Co dziesiąty nastolatek był uwodzony w Internecie – odpowiednio 14% dziewcząt i 5% chłopców w wieku 13-17 lat[2].

W obliczu wspólnych globalnych wyzwań konieczne jest budowanie pomostów między kulturami, inicjowanie dialogu i wspólne poszukiwanie rozwiązań.

Ze wszystkich sądów, jakie formujemy w życiu, żaden nie jest tak istotny jak sąd o sobie samym - to motto książki Nathaniela Brandena, w której przedstawia on sześć filarów wysokiego poczucia własnej wartości. Te filary to: świadome życie, samoakceptacja, odpowiedzialność za siebie, asertywność, życie celowe i prawość.