Czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał. Dlatego szacunku dla otaczającego nas świata warto uczyć dzieci od samego początku.

Mogłoby się wydawać, że umiejętność odpoczywania jest wrodzona, dana wszystkim ludziom tak jak zdolność do oddychania. Okazuje się, że nic bardziej mylnego. Wielu z nas nie potrafi oderwać się od natłoku obowiązków, z którymi zderza się w codzienności.

Często korzystamy z narzędzi podłączonych do sieci. Wszyscy - nie tylko młodzi. Czy da się bez tego żyć? Pewnie tak, ale czy warto? Przecież Internet przynosi mnóstwo korzyści: kontakt z rodziną i znajomymi; łatwość dotarcia do innych ludzi; dostęp do informacji; rozrywkę; edukację/rozwój osobisty; oszczędność czasu (np. zakupy); wygodę (np. załatwianie spraw urzędowych) i wiele innych. Oczywiście, internet niesie ze sobą wiele zagrożeń, jak chociażby treści nieodpowiednie dla dzieci, cyberprzemoc czy ryzyko uzależnienia. To jednak nie znaczy, że powinniśmy zakazać naszym dzieciom korzystania z sieci, gdyż wtedy stracą wszystkie korzyści, jakie mogą z tego wynieść. Powinniśmy natomiast uczyć je, jak z tych dobrodziejstw korzystać bezpiecznie i odpowiedzialnie.

Jak wynika z najnowszego badania IBRiS, dla 86 proc. Polaków kluczowym argumentem przemawiającym za ograniczeniem zużycia prądu jest chęć zmniejszenia wysokości rachunków, zaś dla 72 proc. – troska o środowiska naturalne. Co ciekawe, aż 91 proc. badanych uważa się za osoby oszczędzające energię elektryczną.

Spacerowanie pomaga w myśleniu a urlopowy wypoczynek pomaga regenerować siły i służy pogłębionej refleksji. Nic-nie-robienie jest bardzo potrzebne. By odpocząć od zadań, zobowiązań, pilnych projektów. Jeśli nie można dłużej, to przynajmniej "wyrywać życiu" krótkie chwile. Uczę się trudnej sztuki wypoczynku...

Są wakacje. Leżę na kamienistej plaży w Czarnogórze. Od kilku dni parzę sobie stopy białymi, gładkimi kamieniami. W pewnej chwili uświadamiam sobie, że doskonale nadawałyby się do pisania po nich. Zbieram je do pudełka. Tyle, ilu mam uczniów i kilka zapasowych. Za miesiąc - w dzień rozpoczęcia roku - uczniowie znajdują je zapakowane w kolorową bibułkę, z napisem “Witaj w 1. klasie!”. Po roku, na zakończenie 1.klasy, gdy się rozstajemy, niektórzy nadal będą nosić je w piórnikach.