Kapitał kojarzy się z majątkiem i finansami. Najważniejszym zasobem kraju jest ludzka praca - twierdzi prof. Orłowski. A dla szkoły i edukacji? Dziś jednak chodzi o pracę nie byle jaką, ale wysoko wykwalifikowaną - wskazał. Przenosząc ww. myśl na edukację można powiedzieć, że najważniejszym edukacyjnym zasobem szkoły jest uczniowskie uczenie się i nauczycielska praca. Jak podnieść jej wartość?

Najbardziej lubianym przedmiotem ścisłym polskich licealistów jest matematyka (wskazało ją 31,5% respondentów), następnie biologia (29,5%), chemia (25%) i fizyka (17,9%). Listę ulubionych przedmiotów licealistów otwierają języki obce oraz język polski (odpowiednio 42,5 i 32%). Licealiści cenią matematykę jako przedmiot rozwijający intelekt i zdolność logicznego myślenia. Biologia jest lubiana ze względu na walory poznawcze wynikające z jej empirycznego charakteru, natomiast chemia i fizyka - ze względu na realizowane doświadczenia.

Paul Tough jest amerykańskim dziennikarzem zajmującym się edukacją, rozwojem dzieci i polityką społeczną, publicystą „New York Times Magazine”. Jest również autorem książek „Whatever It Takes: Geoffrey Canada’s Quest to Change Harlem and America” oraz „The Success Equation” (2012). W tej ostatniej opowiada o tym, w jaki sposób dzieci i młodzież będą mogli odnosić sukcesy w XXI wieku. Prezentujemy wywiad z autorem przygotowany przez Instytut Obywatelski.

Nie możemy mówić o współczesnej edukacji, nie mówiąc o zmianach zachodzących w społeczeństwie. Przecież to szkoły przygotowują uczniów do życia w społeczeństwie, odnalezienia swojego miejsca na rynku pracy czy efektywnego wykorzystania dóbr zdigitalizowanej przestrzeni.

Oferta szkolnictwa w Warszawie powinna zwiększyć się w obszarach kształcenia: techników i średniego personelu technicznego do obsługi nieruchomości i firm, budownictwa, transportu i ochrony zdrowia - wynika z badań nad potrzebami warszawskiego rynku pracy. Badanie prowadzono m.in. wśród gimnazjalistów, uczniów ostatnich klas szkół zawodowych oraz wśród pracodawców.

Polscy uczniowie nie potrafią występować publicznie. Brakuje im umiejętności prezentacji, nie posiadają zdolności przekonywania do własnych poglądów. Słabo radzą sobie z budowaniem dramaturgii narracji. Nie umieją tworzyć multimedialnych prezentacji. Nie są przygotowani do budowania własnego wizerunku. Nie umieją zainteresować słuchaczy, przekonać do swoich racji. Nie są wiarygodni w prezentowaniu osobistych argumentów.