Film jako narzędzie edukacyjne był jeszcze do niedawna był ceniony wtedy, gdy omawiał dany temat w sposób całościowy, pokazując szerszy wymiar problemu. Wynalezienie YouTube jako uniwersalnej platformy filmów tworzonych przez internautów zmieniło zdecydowanie podejście do filmu – zaczęto wykorzystywać na szerszą skalę krótkie, kilkuminutowe albo wręcz kilkudziesięciosekundowe materiały filmowe. Warto samemu tworzyć takie filmiki – to świetna forma przekazu edukacyjnego.

Początki mojej nauki języka niemieckiego (a miałam wtedy 8 lat) były zabawowe, obfite w interakcje, które bardzo motywowały mnie do nauki. Kojarzą mi sie głównie z mówieniem, powtarzaniem, z nowymi słówkami i masą karteczek, na których wpisywałam słowa lub malowałam. Właśnie dlatego mojej pierwszej nauczycielce języka niemieckiego zawdzięczam chyba fakt, że nauczam akurat tego języka, a nie na przykład angielskiego.

Ekranizacje komiksów przyciągają wielu młodych ludzi do kin. Sam tylko „Mroczny rycerz“ opowiadający historię o Batmanie zarobił na świecie już ponad miliard dolarów. Czytelnictwo komiksów raczej nie rośnie, ale coraz popularniejsze wśród młodzieży stają się e-komiksy. Skoro tak, spróbujmy to wykorzystać w szkole - możemy być pozytywnie zaskoczeni rezultatami.

O tym, że w internecie kryją się przed nauczycielami dydaktyczne cuda – narzędzia, które niemal od ręki pozwalają mocniej zaangażować uczniów w naukę – piszemy na łamach portalu dość często. Nie zaszkodzi ciągle przypominać i zachęcać do próbowania nowych metod nauczania. Dziś ponownie zaprosimy do Learning Apps, Zondle, a pokażemy też, co można zrobić z wykorzystaniem Kahoot.

Prostą metodą pracy z uczniami (idealne dla edukacji wczesnoszkolnej) jest tzw. lapbook. Dosłownie to książka, którą sami przygotowujemy z dziećmi, a która jest idealnie spersonalizowana. W klasie każdy lapbook przygotowany przez uczniów może być inny. Metoda ta odznacza się nieograniczonymi walorami edukacyjnymi od lektur, nauki liczenia, poznawania przyrody po naukę języków obcych. Ogranicza nas tylko kreatywność uczniów i nauczyciela.

Jako niepoprawny ludolog, „czerpię inspirację” (jak ładnie określił kiedyś na spotkaniu poznańskiej grupy Polskiego Towarzystwa Badania Gier jego założyciel Augustyn Surdyk) z wielu różnych gier. Moje zawodowe zboczenie, zapewne znane wielu z wam, polega na każdorazowym zastanawianiu się przy poznaniu nowej gry, czy przypadkiem nie udałoby mi się jakoś jej zastosować na zajęciach.