Dyktanda przygotowują, przeprowadzają, poprawiają i oceniają uczniowie samodzielnie. Uczniowie przygotowują zestaw dyktand z tekstów znanych, albo też przed przeprowadzanym dyktandem zapoznają kolegów z tekstem przewidywanym.

W klasie intensywnie pracuję głosem. Staram się mówić mało: góra pięć minut podczas jednej lekcji. Podczas lekcji mówić powinni przede wszystkim uczniowie. Kiedy jednak już mówię, to wykorzystuję doświadczenia z kółka recytatorskiego, teatru uczniowskiego i studenckiego, oraz ze studiów podyplomowych.

W przypadku wszelkich gier, staram się, aby rywalizację zastąpiły współpraca, wzajemne wspomaganie – a więc dobra zabawa, rozwijająca między innymi kompetencje społeczne. Gry powinny być mocno wkomponowane w autentyczne sytuacje mowne z możliwie często spotykanymi intencjami mownymi i posługiwać się autentycznym językiem codzienności danego obszaru językowego. Stosuję gry promujące prawdziwe, aktualne zdarzenia i miejsca, np. miasta.

Wielu kompetentnych nauczycieli uzależnia przebieg swoich lekcji od tego, czego potrzebują jego uczniowie - co chcą poznać, wiedzieć, przeżyć. Jeśli zachowamy równowagę pomiędzy tymi elementami - będziemy w stanie motywować naszych uczniów do nauki, chęci poznania, odkrycia, tego co ciekawe i przydatne.

Rysowanie na lekcjach języka niemieckiego, a właściwie kopiowanie wielkich mistrzów, przekonuje uczniów, że są w stanie odtworzyć obraz, poznawać technikę – naśladować, patrzeć, widzieć, odwzorować – rozwijać się, pokonywać obawy – obawy wynikające przede wszystkim z braku aktywności, braku kreatywności, z poznawania wielkości wg Ferdydurke...

Niedawno zachwycałem się możliwościami dramowego projektu na Facebooku (patrz: Lekcja na Facebooku), jednak zanim zacząłem to już w zasadzie skończyłem. Pomyślane było to dobrze, metody, cele dobrane. Tylko platforma jednak nieodpowiednia, trzeba było spróbować w innym serwisie.