„Jeśli nie rozumiemy innych, trudno nam przejąć się ich sprawami, poczuć, że ich problemy są także nasze. A jeśli tego nie czujemy, to trudno nam pomagać i działać razem z przekonaniem, że łączy nas wspólny cel” – napisała Dominika Kulczyk we wprowadzeniu do nowej, trzeciej edycji scenariuszy „Wiem. Czuję… Pomagam!” inspirujących do prowadzenia ciekawych zajęć z młodzieżą w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych. Można je już otrzymać od Kulczyk Foundation.

Rok 2018 to rok szczególny – 100-lecie niepodległości Polski. Dla nas to także rok zakończenia 3-letniego projektu „Transforming Europe – World War I and its consequences 1918-2018”. Od samego początku wiedzieliśmy, że będziemy chcieli włączyć się w oficjalne obchody setnej rocznicy niepodległości – a jak działać to z rozmachem! Postanowiliśmy zorganizować wystawę!

Już od 20 lat polscy studenci mogą korzystać z przywileju wymiany międzynarodowej w ramach programu Erasmus, a przyjeżdżający do Polski młodzi ludzie są obdarzeni wsparciem ze strony Erasmus Student Network.

Spieramy się w Polsce o sprawy drugorzędne, jak liczebność klasy, wyposażenie czy podział szkół. Zapominamy, że trzeba przede wszystkim wspierać w rozwoju nauczycieli. Bez tego nawet najlepsze rozwiązania niczego w szkole nie poprawią – mówi prof. Jolanta Sujecka-Zając, dyrektor Szkoły Edukacji PAFW i UW.

Jaka obecnie jest rzeczywistość naszych dzieci? Czym się zadziwiają i zachwycają, a czego boją? Rzeczywistość XXI wieku zdaniem zapytanych przeze mnie licealistów najczęściej definiowana była przy użyciu słów: zmiana, szybki rozwój technologii i nauki, świat wirtualny, zaburzenia komunikacji międzyludzkiej, wielopłaszczyznowe interakcje, rozwiązłość i nieskrępowanie, wolność wyrażania samego siebie, demokracja, powszechny dostęp do informacji, indywidualizm, wyścig szczurów, brak wyobraźni, zaburzony światopogląd, kapitalizm, konflikty.

Dobra edukacja to nie przerabianie podstawy programowej. Ani też „tyranie” nauczyciela od rana do wieczora, aby nadążyć z wszystkim co wynika z podstawy programowej albo z nakazów płynących z „góry”. Można włożyć wiele wysiłku w pracę, próbując zmienić szkołę, pracować więcej niż powinniśmy i… nic się nie zmieni. Jak zatem sprawić, aby coś się zmieniło?