Światowe zasoby informacji przyrastają w niewyobrażalnym tempie. IDC, jeden z instytutów badawczych specjalizujący się w sektorach nowych technologii opublikował raport „The Diverse and Exploding Digital Universe”, z którego wynika, że w 2007 r. cyfrowy wszechświat miał wielkość 281 miliardów gigabajtów (tj. 281 EB, eksabajtów) i był o 10% większy niż szacowano.

Nie znajdziemy tu wątków obecnych w innych opracowaniach, w których autorzy krytykują stan zastany i nawołują do zmian. Czytelnik nie znajdzie tutaj również rozważań na temat reformy oświaty, co należy poczytać za zaletę. Witold Kołodziejczyk pisze do tych, którzy wiedzą, że chcą zmiany. Poszukują jedynie inspiracji, natchnienia, recepty na działanie i instrukcji.

Świat znajduje się w takim momencie rozwoju, w którym tradycyjne społeczeństwo i gospodarka oparta na przemyśle, pod wpływem globalizacji i nowych technologii, zmieniają się nieuchronnie w społeczeństwo informacyjne i gospodarkę opartą na wiedzy. Oznacza to poważne przemiany w życiu społecznym i gospodarczym, związane przede wszystkim z koniecznością nadążania za zmianami i dostosowywania się jednostek i społeczeństw do nowej rzeczywistości.

Stephen Downes, kanadyjski wizjoner i badacz najnowszych trendów w globalnej edukacji zamieścił w sieci swoją nową prezentację, w której zastanawia się, jak jego zdaniem będzie wyglądało uczenie się w 2050 roku.  Zawarł w niej swoją wizję procesu edukacji opartą na technologiach i odkryciach, które już nabierają znaczenia w nauczaniu (np. sieci semantyczne, społeczności uczących się, kreatywne nauczanie i praktyczne podejście do wiedzy).

Tworzące się społeczeństwo informacyjne potrzebuje wykwalifikowanych pracowników swobodnie korzystających z nowych technologii. Absolwenci uczelni technicznych są więc rozchwytywani na rynku pracy, choć dla osób wybierających się na studia fakt ten wydaje się być bez znaczenia. Obserwujemy nadal małe zainteresowanie studiami na kierunkach technicznych.

Natrafiłam ostatnio w Internecie na anonimowy cytat odnoszący się do [naszej polskiej] szkoły: „Człowiek uczy się przez całe życie, z wyjątkiem lat szkolnych”. Jestem pełna podziwu dla nieznanego autora, który tak krótko i dosadnie opisał szkolną rzeczywistość, która dotyczy przecież setek tysięcy, lepszych czy gorszych, uczniów w całym kraju.