W Warszawie odbył się II Kongres Polskiej Edukacji, wydarzenie zbyt duże i złożone, aby o wszystkim napisać... Zainteresowała mnie sesja „Kształcenie nauczycieli – inwestycja w przyszłość edukacji“. Wybierając się na nią, chciałem przede wszystkim dowiedzieć się, jak uczelnie i wyspecjalizowane instytucje doskonalenia nauczycieli chcą kształcić (przygotowywać do zawodu?) przyszłe pokolenia Superbelfrów, czyli nauczycieli dobrze rozumiejących epokę i pokolenia, których uczą.

W dniach 23-26 marca 2013 r. w Krakowie odbyła się trzecia konferencja z cyklu: Jakość edukacji czy/i jakość ewaluacji. Tym razem hasłem przewodnim był temat dotyczący odpowiedzialnych nauczycieli. Celem konferencji było stworzenie przestrzeni i czasu na bezpieczne, interesujące rozważania, przemyślenia i rozmowy o edukacji, ewaluacji, przywództwie i współczesnym świecie.

O kształtowaniu postaw młodych Polaków w duchu Wartości rozmawiały grupy społeczne oddziałujące na rzeczywistość szkolną: nauczyciele, rodzice i władze oświatowe. Z inicjatywy Joanny Fabisiak, Poseł na Sejm RP, oraz Stowarzyszenia Edukacyjnego Integracja, 19 kwietnia odbyła się w Sejmie RP konferencja o wartościach w wychowywaniu dzieci i młodzieży. Wydarzenie zgromadziło ponad 250 osób, wykład inauguracyjny wygłosił Profesor Jerzy Buzek, Eurodeputowany Parlamentu Europejskiego.

Jeśli chcemy być bardziej produktywni, innowacyjni i konkurencyjni w skali międzynarodowej, zarówno jako kraj, jak i społeczeństwo, musimy mieć więcej kapitału moralnego (zachowań etycznych), kapitału społecznego (lojalności, zaufania, współpracy) i kapitału kreatywności (zdolności do kwestionowania tego, co jest i wymyślania nowego) – uważa Jan Szomburg, organizator Kongresu Obywatelskiego.

Na marcowej konferencji Jakość edukacji czy/i jakość ewaluacji w Krakowie wiele uwagi poświęcono zmianie pracy szkoły i nauczyciela. Łatwość dostępu do międzynarodowych lub krajowych badań z całego świata ułatwia poszukiwania nowego modelu lub nowego ładu w szkole XXI wieku. Globalizacja ma istotny wpływ na systemy szkolne, gdyż idee, narzędzia i metody powstające w jednym kraju stosunkowo szybko przemieszczają się do innych.

Trudno o dyskusję merytoryczną nad komponentem badawczym w sytuacji, gdy nie ma żadnych programowych materiałów na temat tego przedsięwzięcia. Nie dziwią więc opinie Pana Krzysztofa Wojewodzica w jego relacji z posiedzenia Rady ds. Informatyzacji Edukacji – to obrona grupy wykonawców przez osobę, również zaangażowaną w realizacje tego samego projektu.