Czytelnika, który mógł ostatnio przyzwyczaić się do poważnej, a nawet posępnej tematyki moich wpisów uprzedzam, że tym razem będzie nieco lżej. Ot, taki mały antrakt. Choć jednak nie tak zupełnie lekko. Znak czasów…

Szukam powodów braku zmian, odważnych decyzji i określenia funkcji współczesnej edukacji, odpowiadających potrzebom globalnej gospodarki w świecie mobilnej technologii, efektów badań nad mózgiem i nowych koncepcji dydaktycznych. Proponuję trzy kategorie zaniechań, które decydują o braku przełomu i są odpowiedzialne za dzisiejszy kryzys w edukacji. Obszary te wzajemnie się przenikają, tworząc część wspólną, a jest nią brak autentycznego przywództwa edukacyjnego.

Wraz z nowym rokiem nadchodzi wiele zmian, jedne są dobre, inne mniej korzystne. Zmiana, o której chcę Wam dziś powiedzieć, jest najlepsza! To chyba jeden z bardziej ekscytujących dni w ostatnim czasie na jaki czekałam. Dlaczego? Przeczytajcie sami!

Przez trzy miesiące minionego roku, w grupie 12 szkół, realizowaliśmy projekt eTwinning pt. "Z muzeum do klasy". Niezwykle cenię sobie realizację projektów w języku polskim, ponieważ w ten sposób mam okazję zapoznawać polskich nauczycieli z metodą pracy projektowej.

Rok szkolny 2018/2019 w edukacji jest rokiem relacji. Zauważono, że potrzeba wysiłku, by zadbać o właściwe kontakty społeczne, by umieć ze sobą rozmawiać, by potrafić ze sobą być.

Pewnie wszyscy zgadzamy się, że konstruktywne dyskusje pomiędzy uczniami w klasie są korzystne dla uczenia się i poszukiwania argumentacji. Dzięki nim uczniowie uczą się krytycznego myślenia, mają okazje poznać różne punkty widzenia, uczą się wzajemnie od siebie, zaś nauczyciel może dzięki nim, poznać i ocenić zrozumienie przez uczniów tematu.