Praca wre! Sztandary piorą i szyją, wokół szkół niemal okopy szykują, hasła do skandowania układają, krótko - mobilizacja trwa. Po obu stronach „barykady” zresztą (podobno jedynie słuszne media mają już gotowe do emisji nagrania z 8 kwietnia oburzonych rodziców i dziadków na żywo komentujących protest…). Zapowiadany przez nauczycieli ogólnopolski strajk - jedyna sensowna "broń" nauczycieli w walce z bezdusznymi politykami i urzędnikami - na dniach, a tymczasem może się okazać… że go wcale nie będzie. Nadchodzą ważne i potrzebne zmiany!

Rolą szkoły jest nie tylko przekazywanie uczniom wiedzy o świecie, ale też – a być może przede wszystkim – uczenie ich samodzielnego, krytycznego myślenia. Powinno być to miejsce, w którym panuje kultura dyskusji, rozważania, szukania argumentów, wzbudzania ciekawości wśród młodych ludzi. Czy w polskim systemie edukacji widać już jaskółki zwiastujące wiosnę? Dlaczego w naszej kulturze tak mocno ukształtował się autorytarny model nauczyciela? Jak sprawić, by polska szkoła w większym stopniu stymulowała umysłowo uczniów? Rozmowa z prof. Andrzejem Zybałą.

Kreatywność to umiejętność twórczego myślenia. Jej podstawę stanowi wykorzystanie wyobraźni, czerpanie z niej pełnymi garściami, czego skutkiem jest cudowna możliwość przekraczania granic: w życiu codziennym, w rozwiązywaniu wszelkiego typu problemów, w zapamiętywaniu informacji, w nauczaniu czy wreszcie w osiąganiu wolności osobistej. Samo używanie kreatywności jest jak używanie mięśni – im więcej je ćwiczymy, tym bardziej się one rozwijają, a to powoduje , że tym chętniej chcemy z nich korzystać.

Kreatywność jest wymieniana w różnych opracowaniach jako jedna z najważniejszych kompetencji zawodowych i społecznych w XXI wieku. Co to znaczy być kreatywnym? Jak możemy w sobie tę twórczą postawę pielęgnować? Wiele wskazówek i inspiracji znajdziemy w książce Krzysztofa J. Szmidta pt. „ABC kreatywności. Kontynuacje”, która ukazała się nakładem wydawnictwa Difin.

Omawianie lektury i kreatywne myślenie. Cóż za połączenie! Jak najlepiej wykorzystać naturalne umiejętności dzieci? Wprowadzając przy okazji elementy znane z życia. Tworząc prosty przepis. Przepis na przygodę!

Nadmierny pośpiech, stres i duże oczekiwania wobec dzieci to choroba/plaga XXI wieku. Standardem są zabiegani i ciągle spieszący się rodzice, nauczyciele… DOROŚLI. Kiedy dołożymy jeszcze przesyt informacji czy zmieniające się otoczenie okazuje się, że „dawanie rady” temu wszystkiemu przez dzieci często staje się niemożliwe lub bardzo trudne.