Po pół roku aktywności nowej władzy nie widać sensownych i wartościowych zmian w edukacji. Są tylko niewielkie, kosmetyczne i trzeciorzędne działania. Plaster na głęboką ranę. To za mało. Sam brak szkodzenia nie jest wystarczający. Bo wyzwania są ogromne. A czas nam ucieka. Wraz z końcem roku szkolnego kolejni wartościowi nauczyciele odchodzą ze szkoły. Może także dlatego, że brak nadziei na szybkie i sensowne zmiany?

To już jest koniec… roku szkolnego. Teraz czas na zasłużony odpoczynek nauczycieli po intensywnej pracy przez wiele miesięcy, za którą często brakuje dostatecznego docenienia. To było kilkanaście miesięcy, w których do szkół powróciło trochę więcej optymizmu, że nowi politycy u sterów będą przywiązywać większe znaczenie do rozwoju dobrej edukacji w Polsce. Chyba jeszcze musimy zaczekać, aż się rzeczywiście przebudzą…

Początkowo tytuł tego tekstu miał brzmieć: „Trampolina albo bariera sukcesu edukacyjnego”. Czym dłużej się jednak zastanawiałem, tym bardziej rosłem w przekonaniu, że sukces edukacyjny to w gruncie rzeczy oksymoron. Przynajmniej dla uczniów. Bo w jaki sposób identyfikujemy do szkolne zwycięstwo. Wynikami egzaminów zewnętrznych, biało-czerwonym paskiem, ocenami…? Które z tych zmiennych są realnym źródłem satysfakcji dla uczniów? Realnym, nie formalnym. Nie takim, które wyrażają słowa 10-letniego Maćka: „Znów nie mam paska, zabrakło oceny z polaka i anglika. Jestem nikim, nienawidzę szkoły[1]”.

Polscy piętnastolatkowie dobrze wypadli w pomiarze umiejętności myślenia kreatywnego, które realizowane było po raz pierwszy w badaniach PISA 2022. W tej części badania wzięły udział 64 kraje i regiony. Uczniowie rozwiązywali specjalnie przygotowane zadania sprawdzające ich umiejętności w zakresie tworzenia różnorodnych pomysłów, koncepcji i rozwiązań, ich oceniania i ulepszania w czterech domenach: prezentacja graficzna, wypowiedź pisemna, rozwiązywanie problemów społecznych oraz rozwiązywanie problemów naukowych.

W dzisiejszym świecie, który zmienia się coraz szybciej, edukacja musi być przystosowana do wymagań współczesnego społeczeństwa. Już na początku swojej szkolnej przygody, dzieci uczą się nie tylko podstawowych umiejętności takich jak: czytanie, pisanie i liczenie, ale także rozwijają szeroki zakres kompetencji kluczowych, które są niezbędne w dynamicznym i zmieniającym się świecie.

Nauczyciel jest w swojej pracy bardzo samotny, pomimo pracy w jednej szkole z wieloma innymi nauczycielami. Ta izolacja jest główną przyczyną wypalenia zawodowego nauczycieli[1]. Izolacji sprzyjają – zamknięte drzwi klasy, brak chęci i czasu na spotkania zawodowe, ale też lekcje online i ułożony plan lekcji. Powinniśmy szukać wokół siebie osób, które darzymy zaufaniem, i które są chętne do pomocy.