Jest późne popołudnie. Dzień, jak co dzień - przygotowanie do zajęć na kolejny dzień. Tym razem planuję podsumowanie tego, o czym do tej pory rozmawialiśmy, a w mej głowie pojawiają się plany na kolejne dni. Doskonale wiem, o czym chciałabym porozmawiać z moimi Pierwszakami. I wtedy słyszę „Proszę Pani, a kiedy porozmawiamy o psach? Rozmawialiśmy już o kotach, to kiedy o psach?”.

Żyjemy w czasach fejków i post-prawd, zalewają nas zewsząd informacje i często trudno się połapać w tym, co jest prawdą, a co fałszem, oddzielić opinie od faktów. Dlatego też kształcenie kompetencji 4K, a w szczególności krytycznego myślenia pełni tak ważną rolę.

Etap edukacji wczesnoszkolnej moje dzieci mają już za sobą (wciąż jednak cieszę się jak małe dziecko, gdy organizuję INSPIR@CJE WCZESNOSZKOLNE). W przypadku pierwszego dziecka – wspominam ten czas bardzo dobrze i na własne oczy mogłem przekonać się, jak wiele dobrego może zrobić dla rozwoju dziecka nauczycielka w klasach I-III. W przypadku drugiego dziecka – niestety nie mam już tak dobrego wrażenia, trafiliśmy bowiem na młodą nauczycielkę, bez większego doświadczenia w nauczaniu, a dodatkowo na długi okres pandemii - wskutek czego w kluczowym etapie szkolnego rozwoju dzieci straciły to co najcenniejsze w szkole – możliwość bycia i uczenia się razem.

Nie ma jednej recepty na dobre przemówienie. Podstawowym składnikiem atrakcyjności wystąpienia jest jego świeżość. Istotna jest również adekwatność do sytuacji, a podstawą jest to, by mieć do powiedzenia coś wartościowego i przekazać to w autentyczny i niepowtarzalny sposób. Sprawność prezentacyjna, kiedyś określana retoryką, oznacza po prostu sztukę skutecznego przemawiania. Celem jest takie zaprezentowanie swoich idei, by zrobić to w najbardziej przystępny sposób. W jaki sposób zatem mówić, aby ludzi nas słuchali?

Psychiatra William Glasser twierdzi, że motywuje nas pięć podstawowych potrzeb: bezpieczeństwo, przynależność, władza, wolność i zabawa. Jakie zatem wnioski dla nauczania?

Dobrze wiemy, że relacje są najważniejsze. Szczególnie teraz, gdy młodzi ludzie czują się ogromnie samotni. Stawia to przed nauczycielami wyzwania w zakresie budowania i rozwijania zdrowych relacji z uczniami. Dobre relacje mają nie tylko wpływ na indywidualne wyniki w nauce, ale mogą również poprawić zdrowie psychiczne i emocjonalne ucznia. Relacje budują poczucie więzi, która jest jedną z trzech podstawowych potrzeb ludzi uczących się.