Taki tytuł artykułu w zagranicznym serwisie edukacyjnym od razu mnie zainteresował. Faktycznie współczesny świat cierpi na deficyt łaski i również w szkole jest mało obecna. Oceniamy, krytykujemy, poszukujemy błędów, tropimy niedociągnięcia. Nie ma miejsca na wybaczanie, troskę, zrozumienie i łaskę.

Od jedenastu lat zgłębiam tajniki języka serca (Porozumienie bez Przemocy, ang. Non Violent Communication, NVC). Zarówno w życiu osobistym, jak i zawodowym jest ono dla mnie pomocą do budowania relacji z samą sobą i z innymi. Doświadczenia, które przeżyłam były tak zmieniające patrzenie na świat i tak potężne, że postanowiłam z nauczycielki hiszpańskiego stać się trenerką języka miłości.

Komunikacja empatyczna oparta jest na dwóch kluczowych elementach: głębokim słuchaniu i zrozumieniu. Ważne jest, aby dzieci czuły się wysłuchane i zrozumiane, co stwarza przestrzeń do ich rozwoju emocjonalnego i społecznego. Choć początkowo komunikacja empatyczna może wydawać się trudna, szczególnie wśród młodszych dzieci, widzę, jak stopniowo pozwala im wyrażać swoje emocje i potrzeby w sposób, który nie rani innych, budując w ten sposób zdrowe relacje.

Według Marshalla Rosenberga, twórcy NVC, empatia to uważne towarzyszenie sobie oraz drugiej osobie, by za słowami, bez względu na ich treść widzieć uczucia i stojące za nimi potrzeby. Jest to pewna optyka, dzięki której widzimy, że słowa są wyrazem, czasem „tragicznym” naszych uczuć i potrzeb i nie są wymierzone przeciwko nikomu. Nawet jeśli są krytyką czy zarzutem. Taka optyka pomaga nam „nie brać” ich do siebie a poprzez uważne słuchanie docierać do sedna tego, co rozmówca chce nam tak naprawdę przekazać.

Pójście do przedszkola to jedna z pierwszych wielkich zmian w życiu dziecka — pełna nowych emocji, relacji i wyzwań. Dla wielu rodziców to również moment niepokoju: jak pomóc dziecku oswoić się z nową rzeczywistością, jak łagodnie przejść przez pierwsze rozstania, jak mądrze wspierać? Dobra wiadomość jest taka, że można się do tego przygotować, aby cały proces przebiegł łagodniej i spokojniej, a co za tym idzie w dostrzeganiu dziecięcych emocji i odpowiadaniu na nie.

Tutoring edukacyjny to podejście, które może znacząco wzbogacić tradycyjne metody dydaktyczne w każdej placówce. W przypadku młodszych dzieci może przybierać formę zabawy edukacyjnej, która nie tylko angażuje, ale również rozwija umiejętności społeczne i emocjonalne.