Informacje napływające zewsząd mogą mnie rujnować ale mogą mnie budować. Czego się uczę w dobie pandemii? Każdego dnia rozmyślam, jakie wnioski wyciągam osobiście z tych wszystkich sytuacji i z tych niepewności, które są już pewnikiem w naszym świecie?

Szkoła jest miejscem, w którym uczniowie spędzają większość swojego czasu i jednym z najważniejszych miejsc, w którym kształtowane są ich postawy, nawyki oraz styl życia. Natomiast wychowawca, zwłaszcza ten pierwszy – w przedszkolu i w klasach I-III, to osoba odpowiedzialna za wprowadzenie małego człowieka w świat wartości. To bardzo trudna rola, często przypominająca „występ jednego aktora”.

Niespełna rok temu opublikowałem na blogu artykuł „Pozwólcie swoim dzieciom mrużyć oczy!”. Wezwałem w nim do ograniczenia wszechogarniającej rodzicielskiej opieki i pozwolenia dzieciom (choćby tylko czasami) na przeżywanie dyskomfortu w zwykłych, codziennych sytuacjach. Bezpośrednim powodem mojego apelu było konkretne zdarzenie, ale wypłynął on z wieloletniego doświadczenia pracy w STO na Bemowie, z uczniami w zdecydowanej większości otoczonymi ogromną troską swoich rodziców. Dzisiaj powracam do tego tematu.

Faktem jest, że zamiłowania czytelnicze dzieci powinny być rozwijane w domu rodzinnym, od najmłodszych lat. Nie wyobrażamy sobie życia maluszka bez książeczek do oglądania. Sprawia nam radość, gdy dziecko wskazuje na ilustracjach przedmioty, zwierzęta, gdy naśladuje odgłosy zwierząt, pojazdów. Cieszy nas, gdy zaczyna przeliczać elementy zbioru pokazanego w książeczce, gdy potrafi nazwać literki lub sylaby. W wielu rodzinach dziecko doświadcza rytuału codziennego czytania bajek, książek przed snem i faktem jest, że dzieci tego pragną potrzebują i chętnie słuchają.

Nie wracaj za późno, nie otwieraj obcym, uważaj na siebie – to mantra niemal każdego rodzica. A kiedy ostatni raz rozmawialiście ze swoimi dziećmi o bezpieczeństwie w internecie? Zróbcie to w najbliższy weekend.

Oglądając obrazy pokazujące w jakim tempie zmienia się otaczający nas świat, a w szczególności zmiany klimatyczne, następujące w ostatnim czasie, powinny zastanowić każdego i zmusić do głębszej refleksji na temat tego, jakie jest moje miejsce w świecie i co mogę zrobić, aby moje funkcjonowanie nie wpływało negatywnie na stan klimatyczny świata. Uważam, że jako nauczyciel, osoba mająca wpływ na rozwój uczniów i kształtująca postawy przyszłych pokoleń, w szczególny sposób powinnam dbać o to, aby moje zachowania i nawyki dawały uczniom przykład świadomego i odpowiedzialnego funkcjonowania w otaczającym nas świecie.