Zainspiruj się i (dalej) zmieniaj - kiedy przeczytałam hasło przewodnie tegorocznej konferencji Inspir@cje Wczesnoszkolne, w mojej głowie od razu pojawił się obraz Sówci, małej, filcowej maskotki, którą uszyła dla mnie Jola Okuniewska (nauczycielka z Olsztyna, finalistka konkursu Global Teacher Prize, edukacyjny guru wielu nauczycieli wczesnoszkolnych). Kiedy sówka trafiła w moje ręce, pomyślałam, że tak wyjątkowy prezent, zasługuje na specjalne potraktowanie. W ten sposób kilka lat temu zrodził się pomysł stworzenia „Sówkowej Księgi Opowieści”. Co z tego wynikło?

Przywykliśmy do pewnych standardowych metod nauki czytania i pisania. Działając nieraz nawykowo, nie zastanawiamy się nad tym, jak zwiększają one dziecięce zainteresowanie procesem nauki czytania i pisania, jak motywują dzieci do podejmowania samodzielnych prób w tym obszarze. Badania pokazują, że dzieci uważają się za złych czytelników, że czytają tylko wtedy, kiedy muszą. Dlatego powinniśmy poszukiwać innych sposobów nauki czytania.

O potrzebie dobrych i potrzebnych zmian w polskiej szkole rozmawiamy na różnych forach od dziesięcioleci. Nie zawsze za tymi rozmowami i debatami idą mądre działania zmieniające systemowo oświatę na poziomie całego kraju. Znacznie częściej udaje się dokonać zmian oddolnych, na poziomie klasy/kilku klas lub szkoły, zwłaszcza gdy dotyczą one obszaru dydaktyki i metodyki. Wiedzą o tym dobrze nauczycielki i nauczyciele edukacji wczesnoszkolnej, którzy uczestniczyli w INSPIR@CJACH WCZESNOSZKOLNYCH 2023 w Warszawie. Przez dwa dni dzielili się nowymi pomysłami, sprawdzonymi działaniami i inspiracjami w nauczaniu dzieci w przedszkolach i klasach 1-3 szkoły podstawowej.

Samodzielność uczniów nie nastąpi, jeśli o nią nie zadbamy. Rozwijanie tej umiejętności u uczniów wymaga intencjonalności i planowania; nie stanie się to tylko dlatego, że dorośli „chcą”, aby tak się stało.

Od kiedy pamiętam, nigdy nie lubiłam sztampowych imprez. Wszelakich, bez wyjątku. I to będąc zarówno ich organizatorką, jak i uczestniczką. A wszystko dlatego, że w moim odczuciu nie sprzyjają one dobrej zabawie, ani budowaniu autentycznych relacji pomiędzy ich uczestnikami. Dlatego zawsze tam, gdzie miałam na to jakikolwiek wpływ starałam się i nadal staram by były one „inne”.

Każdy pragnie, aby jego przekaz był jasny, przyjemny i zapadający w pamięć słuchaczy. Logan Hailey podaje 16 wskazówek, jak należy tłumaczyć, niezależnie, czy mamy do czynienia z osobami dorosłymi, czy z dziećmi. Zgodnie z moim zrozumieniem lekko je zmodyfikowałam i dołożyłam kontekst szkolny.