15 września. Na ten dzień, Dzień Kropki, czekam od początku roku szkolnego. Mimo, że celebruję ten niesamowity dzień od 10 lat, niezmiennie mnie cieszy i porusza najdelikatniejsze struny mojej nauczycielskiej duszy.

Wesela, hotele, restauracje bez wstępu dla dzieci. Dlaczego kształtuje się taki trend? Dlaczego wydaje się, że polskie dzieci absorbują sobą całe otoczenie, a hiszpańskie, francuskie czy czeskie chodzą wszędzie z rodzicami i przestrzegają norm społecznych? Chodzi o stawianie zdrowych granic. Słoń na sawannie idzie, gdzie chce, ale jeśli damy mu wąwóz, będzie nim szedł...

Powrót do szkoły po wakacjach nie będzie łatwy, tym bardziej, że wojna nadal trwa i wszyscy czujemy się zmęczeni i niepewni tego co przyniesie przyszłość. Dlatego staramy się, aby stworzyć naszym uczniom jak najlepsze warunki i poczucie bezpieczeństwa. Na dobry początek przygotowałyśmy kolorowe "słoiki mocy na dobry start".

Ile razy usłyszałaś/usłyszałeś w ostatnich miesiącach od swoich uczniów pytanie: “Po co mi to?” Jak często sama/a miewasz poczucie, że to czego uczysz, mogłoby być bardziej powiązane z życiem?

Większość przedszkolaków jest pozytywnie nastawiona do przyjęcia roli ucznia. Perspektywa rozpoczęcia nauki budzi w nich wielką ekscytację i ciekawość. Lecz gdy zabrzmi pierwszy dzwonek, okazuje się, że wymagania, które stawia szkoła są zupełnie odmienne od oczekiwań.

Teatr. Miejsce wspólnych spotkań. Miejsce, które stwarza warunki do doskonalenia własnej samokontroli i dyscypliny, potrzebnej w różnych aspektach życia pozateatralnego. To miejsce sprzyjające budowaniu wzajemnych relacji, przygotowujące młodych ludzi do życia z innymi. W drugiej kolejności teatr jest miejscem do podejmowania wszelkich działań scenicznych. Nigdy odwrotnie.