Jest z rodzaju nauczycieli, których spotyka się coraz rzadziej. Nie, takich nauczycieli już nie ma. Praktycznie nie istnieją. Ale ona jest świadoma tego, co robi. Profesjonalna w każdym calu, solidna, pracowita, odpowiedzialna. To wielka osobowość. Wyrazista, rozpoznawalna i wywołująca respekt. Wybiera trudne sytuacje. Nie idzie na kompromisy. Nie potrafi wybierać skrótów. Nie chce przypodobać się za wszelką cenę.

Brytyjscy psychologowie zainteresowali sie fenomenem gier – co sprawia, że ludzie na całym świecie spędzają tygodniowo już łącznie 3 miliardy godzin na grach wideo? Dotychczas większość badaczy zwracała raczej uwagę na szkodliwość spędzania wielu godzin w świecie wirtualnym, ignorując w ogóle powody, dla których lubimy grać. Warto zatem zwrócić uwagę również na pozytywne strony.

Zmiana modelu edukacji historycznej warunkowana jest przez digitalizację i szeroką dostępność historycznych zasobów edukacyjnych. Ale wypracowanie i stosowanie licznych strategii wykorzystania narzędzi cyfrowych i internetu w edukacji historycznej nie jest dla mnie jeszcze podstawą do mówienia o zwrocie cyfrowym.

Podziwiam wielki entuzjazm i fascynację wielu ludzi igrzyskami Euro 2012 i piłką nożną. To są wielkie igrzyska, ale mnie to nie bierze. Nie jestem kibicem i nie jestem nauczycielem wf, ale w sporcie dostrzegam wielką moc. Dlaczego warto dbać o szkolny sport? Czy dobrze, że promuje rywalizację? Jak rozładowuje agresję i frustrację młodzieży? Bo gdzieś przecież trzeba się rozładować.

Polska edukacja nie ma ostatnio najlepszej prasy. Za drzwiami szkoły czeka pilotaż projektu Cyfrowej Szkoły, który ma przynieść technologiczną rewolucję. Jednocześnie - słychać, że ta sama szkoła nie uczy kreatywności, samodzielnego myślenia i współdziałania. I przygotowuje do studiów ludzi, którzy potem nie są w stanie sprostać wymaganiom rynku pracy. Z jednej strony mówi się o tym, że szkoła przygotowuje tylko do zaliczania testów a z drugiej, że w rankingach, na tle innych krajów, nie jest z polską edukacją aż tak źle.

Wielowymiarowy kryzys edukacji historycznej jest faktem. W badaniach opinii publicznej z 2010 roku ponad jedna trzecia ankietowanych nie potrafiła poprawnie wskazać sprawców zbrodni katyńskiej (zob. Newsweek). Badania zrealizowane rok później pokazały, że tylko 36% respondentów znało pełną datę wybuchu powstania warszawskiego (Polacy o Powstaniu Warszawskim 2011, prezentacja).