Debata na temat przygotowania młodych osób do rynku pracy staje się coraz ciekawsza. Optymistycznym informacjom o spadku bezrobocia i pracodawcach masowo poszukujących pracowników, towarzyszą obawy, że system edukacji nieodpowiednio przygotowuje do wyjścia na rynek pracy. Co zrobić, żeby kolejne roczniki absolwentów nie dołączały do bezrobotnych?
Gry i zabawy geoinformacyjne są jaskrawym przykładem wpływu nowoczesnych technologii na realizację ukrytych ludzkich potrzeb, związanych generalnie z chęcią przeżywania przygód. W wielu przypadkach wykazują istotne podobieństwa z grami „treasure hunt”, spopularyzowanymi począwszy od książek dla dzieci do szerokiej gamy gier komputerowych.
Wiele mówi się o pozytywnym wpływie najnowszych technologii na edukację. Powstają coraz ciekawsze i bardziej zaawansowane technicznie narzędzia wspomagające nauczycieli w ich codziennej pracy. Powstaje pytanie, ile z nowych możliwości tak naprawdę wykorzystywane jest przez zwykłych nauczycieli, a nie tylko entuzjastów nowoczesnej edukacji.
Edukacja to potężne narzędzie służące aktywizacji osób starszych, wspierające ich uczestnictwo w życiu społecznym. Dzięki niej wzrasta pozytywna ocena jakości życia, a młodsze pokolenia mogą czerpać z doświadczenia seniorów. Wspieranie interakcji między generacjami to wielka wartość nauki przez całe życie, która może przyjąć różne formy i korzystać z całej gamy narzędzi.
W 200. numerze Edukacji i Dialogu ukazał się wywiad z Rektorem Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, profesorem Marianem Gorynią. Prezentujemy fragment wywiadu, dotyczący jakości kształcenia, świadomości ekonomicznej oraz edukacji w zakresie szeroko pojętej przedsiębiorczości w szkołach ponadgimnazjalnych. Rozmowę przeprowadził dr Jan A. Fazlagić.
Wychowanie do mediów jest w polskiej szkole zepchnięte na margines. Od 1997 r. istnieje jako ścieżka programowa. Coraz więcej osób dostrzega konieczność zastąpienia jej obowiązkowym przedmiotem. Póki co pozostają pedagogiczne działania partyzanckie. A jak jest w Twojej szkole? Jak organizować w niej edukację medialną, co powinno być w programie?
"Kilka lat temu, w ramach ćwiczenia z geografii w jednym z warszawskich gimnazjów, uczeń narysował na mapie trasę z domu do szkoły, wyznaczoną za pomocą kieszonkowego odbiornika GPS. Nauczycielka kazała mu przynieść urządzenie do szkoły, by się przekonać czy jest to rzeczywiście możliwe. Tak zobaczyła po raz pierwszy odbiornik" (Przywara 2004).
Debata na temat przygotowania młodych osób do rynku pracy staje się coraz ciekawsza. Optymistycznym informacjom o spadku bezrobocia i pracodawcach masowo poszukujących pracowników, towarzyszą obawy, że system edukacji nieodpowiednio przygotowuje do wyjścia na rynek pracy. Co zrobić, żeby kolejne roczniki absolwentów nie dołączały do bezrobotnych?
Gry i zabawy geoinformacyjne są jaskrawym przykładem wpływu nowoczesnych technologii na realizację ukrytych ludzkich potrzeb, związanych generalnie z chęcią przeżywania przygód. W wielu przypadkach wykazują istotne podobieństwa z grami „treasure hunt”, spopularyzowanymi począwszy od książek dla dzieci do szerokiej gamy gier komputerowych.
Wiele mówi się o pozytywnym wpływie najnowszych technologii na edukację. Powstają coraz ciekawsze i bardziej zaawansowane technicznie narzędzia wspomagające nauczycieli w ich codziennej pracy. Powstaje pytanie, ile z nowych możliwości tak naprawdę wykorzystywane jest przez zwykłych nauczycieli, a nie tylko entuzjastów nowoczesnej edukacji.
Edukacja to potężne narzędzie służące aktywizacji osób starszych, wspierające ich uczestnictwo w życiu społecznym. Dzięki niej wzrasta pozytywna ocena jakości życia, a młodsze pokolenia mogą czerpać z doświadczenia seniorów. Wspieranie interakcji między generacjami to wielka wartość nauki przez całe życie, która może przyjąć różne formy i korzystać z całej gamy narzędzi.
W 200. numerze Edukacji i Dialogu ukazał się wywiad z Rektorem Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, profesorem Marianem Gorynią. Prezentujemy fragment wywiadu, dotyczący jakości kształcenia, świadomości ekonomicznej oraz edukacji w zakresie szeroko pojętej przedsiębiorczości w szkołach ponadgimnazjalnych. Rozmowę przeprowadził dr Jan A. Fazlagić.
Wychowanie do mediów jest w polskiej szkole zepchnięte na margines. Od 1997 r. istnieje jako ścieżka programowa. Coraz więcej osób dostrzega konieczność zastąpienia jej obowiązkowym przedmiotem. Póki co pozostają pedagogiczne działania partyzanckie. A jak jest w Twojej szkole? Jak organizować w niej edukację medialną, co powinno być w programie?
"Kilka lat temu, w ramach ćwiczenia z geografii w jednym z warszawskich gimnazjów, uczeń narysował na mapie trasę z domu do szkoły, wyznaczoną za pomocą kieszonkowego odbiornika GPS. Nauczycielka kazała mu przynieść urządzenie do szkoły, by się przekonać czy jest to rzeczywiście możliwe. Tak zobaczyła po raz pierwszy odbiornik" (Przywara 2004).
