Gdybym miał wymienić największe zaniechanie w polskiej szkole, to na pewno wskazałbym na brak jasnej wizji narodowej edukacji. Upominam się o to od dawna. A apel profesora Mariusza Zawodniaka, który ukazał się niedawno w sieci, to wołanie o uzasadnienie braku jakichkolwiek zmian ze strony decydentów. To, co dziś nazywa się reformą, to jedynie lifting, który próbuje ukryć niedoskonałość i ułomność obecnego modelu edukacji. Prawdy o niewydolności systemu nie można przykryć okrągłymi zdaniami i nowomową.

Polska debata na temat e-podręcznika nie jest jedyną, która aktualnie toczy się w Europie. W wielu krajach pomysły dotyczące funkcjonowania e-podręcznika oraz cyfryzacji szkoły są już w fazie planowania lub nawet na etapie wdrażania. Nawet jeśli polskie pomysły sformułowane w programie „Cyfrowa szkoła" mogą wydawać się, z naszej perspektywy, najbardziej rewolucyjne, to warto zauważyć, że wszędzie cyfryzację szkół uważa się za nieuniknioną i przesądzoną. Dlaczego Polska w tym procesie ma nie być liderem?

W świecie, w którym coraz częściej posługujemy się w pracy i życiu osobistym urządzeniami i zasobami cyfrowymi, nie ma już chyba miejsca na szkołę, która jest technologicznym skansensem. „Cyfrowa szkoła" z komponentem e-zasoby edukacyjne, w wyniku którego powstaną elektroniczne podręczniki, jest zdaniem Ministerstwa Edukacji Narodowej projektem wynikającym ze społecznych oczekiwań i kierunków rozwoju społeczeństwa. Podobnie uważa Komisja Europejska.

Za trzy lata prawie wszystkie zawody wymagać będą umiejętności korzystania z nowoczesnych technologii – prognozuje raport Europejskiego Tygodnia e-Skills 2012. Zdominowany przez technologię świat wkracza w nasze życie. E-administracja to dopiero początek! Dzisiejszy obywatel żyje w prawdziwym e-świecie, który ze zbioru urządzeń, programów i procesów staje się prawdziwym technologicznym ekosystemem. Według szacunków Berg Insight, szwedzkiej firmy dostarczającej rozwiązania telekomunikacyjne dla biznesu, w 2020 roku na świecie podłączonych do sieci będzie ponad bilion urządzeń.

Od pewnego czasu obserwuję dwa znakomicie uzupełniające się zjawiska. To trendy, które coraz wyraźnie widoczne są w czasie wakacji. Z jednej strony to wychodzenie z autentycznymi wydarzeniami kulturalnymi i prezentowania ich w przestrzeni publicznej. Z drugiej, to obecność w tej samej przestrzeni utalentowanych, pełnych pasji młodych ludzi, którzy w ten sposób dorabiają do swojego kieszonkowego.

Idei BYOT lub raczej BYOD (patrz na końcu) nie wystarczy wsparcie w postaci liczby urządzeń w rękach i kieszeniach uczniów. Korzystanie z tych urządzeń w szkole to duże wyzwanie dla wszystkich w szkole: dyrektorów, nauczycieli, ale także uczniów.