1 września 2026 r. Każdy z nas lubi historie z happy endem. Niestety, opowieść o polskiej szkole nie ma szczęśliwego zakończenia. Czy czarnego scenariusza można było uniknąć? We wrześniu tradycyjnie zaczyna się szkoła, ale od kilku lat jest to określenie nieco „na wyrost”. Dzieci faktycznie wracają z wakacji i przebywają w budynkach szkolnych, nie oznacza to jednak, że się uczą. Zwłaszcza lekcje z przedmiotów ścisłych rozpoczynają się z opóźnieniem, a od 2023 roku przybywa miejscowości, w których uczniowie nie mieli lekcji matematyki lub fizyki przez prawie cały semestr.

Któż z nas nie marzył o tym, by cofnąć się w czasie i przeżyć dobre chwile jeszcze raz lub uczestniczyć w ważnych wydarzeniach i móc skonfrontować posiadaną wiedzę z rzeczywistością. Ścieżka historyczna „Podróżnicy w czasie”, przeznaczona dla klas piątych, jest właśnie taką próbą – połączenia wyobraźni, marzeń z nauką programowania w Scratchu, obsługą mBotów i tworzeniem mini gier, w których wykorzystać będzie można nabytą wiedzę.

Dziś obchodzimy Międzynarodowy Dzień Kobiet i Dziewcząt w Nauce. To dobra okazja, aby zastanowić się nad przyszłością twojej córki. Co możesz zrobić, by kariera inżynierki, biotechnolożki, analityczki czy informatyczki była dla dziewczynki równie naturalnym wyborem, co rozwój w dziedzinach humanistycznych?

Według popularnego powiedzenia, problem dobrze zdefiniowany, to problem w połowie rozwiązany. W szkole uczniowie zazwyczaj „dostają” problemy do rozwiązania – rzadko rozwiązywane są ich problemy, kwestie, które to dzieci uznały za istotne. W ramach tygodniowej akcji w mojej klasie, próbowałam ustąpić pola uczniom i stworzyć im przestrzeń na zdefiniowanie zagadnień ważnych dla nich samych, wybór tego, którym chcą się zająć, następnie zaś wdrożenie faktycznych rozwiązań. Było warto!

Coraz więcej miejsca w dyskusjach okołoszkolnych zajmuje ocenianie. Cieszy fakt, że magia liczb zaczyna nieco słabnąć i edukatorzy poszukują alternatywnego rozwiązania. Wciąż jednak krąży wokół tego tematu wiele mitów. Może czas się z nimi rozprawić?

Wykład ma w dzisiejszej szkole raczej złą renomę. Uważany jest za formę wspierającą bierność ucznia, zniechęcającą go do samodzielnego poszukiwania wiedzy czy rozwoju umiejętności myślenia. Zgadzam się z tym podejściem, ale tylko wtedy, kiedy stanowi on główną, a nawet jedyną metodę pracy. Kiedy jednak jest "tylko" metodą wspierającą, zapełniającą pewien fragment lekcji, a przy tym wykorzystuje elementy aktywne do angażowania uczniów, wykład może być równie skuteczną metodą uczenia (się). Jak więc uatrakcyjnić metody wykładowe i zaangażować ucznia do pracy?