Czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał. Czy to stare przysłowie jest nadal
aktualne? Zapewne tak, ale czego przede wszystkim Jaś ma się nauczyć w
szkole? To pytanie jest szczególnie aktualne w dobie Internetu i
telefonów komórkowych, gdzie informacje odnośnie tego jak zbudowany jest
pantofelek, czy kiedy było Powstanie Styczniowe są na wyciągnięcie
ręki.
Wychowujemy i przygotowujemy nasze dzieci do życia w przyszłości. Nie
wiemy, jaka ona będzie. Ze swej strony możemy im dać
oparcie w sobie, gotowość na zmiany, zaufanie do świata i poczucie
wpływu na swoje życie, stabilny system wartości. Bardziej więc
umiejętności niż wiedzę. Możemy zadbać o to, by byli szczęśliwymi,
wszechstronnie i harmonijnie rozwiniętymi osobami.
Uczniowie będą blogować, aby pokazać, jak zmienia się ich miejscowość i
okolica. Fundacja Think! zaprasza uczniów i nauczycieli do udziału w
projekcie Blogowa Mapa Przemian, w którym odbędzie się ogólnopolski konkurs skierowany do uczniów na
poprowadzenie multimedialnego bloga ukazującego rozwój Polski dzięki
finansowemu wsparciu z Funduszy Europejskich.
Można płynąć z prądem rzeki, wykorzystując naturalny nurt i siłę wody
lub można płynąć pod prąd. W szkołach każemy dzisiaj uczniom płynąć pod
prąd, zapominając o wszystkich silnych stronach mózgu i utrudniając tym
sposobem naukę. Skutkiem tego nasze dzieci są coraz bardziej zmęczone i
na starcie nie mają szans wypłynąć na głębokie wody.
Nauczyciele na całym świecie wykorzystują podcasting, by łączyć swoich
uczniów z ich najbliższym otoczeniem oraz z odległymi zakątkami globu.
Tym samym projekty szkolne odbywają się w rzeczywistym kontekście i przy
szerokiej publice. Uczniowie nabierają umiejętności technicznych i
kształcą swą niezależność. Dlaczego w Polsce tak mało je wykorzystujemy w edukacji?
Jak powinno brzmieć moje przesłanie dla maturzystów, których co roku żegnam? Podczas tej wyjątkowej uroczystości próbowałem wyobrazić sobie każdego z nich za kilkanaście lat. Wierzę, że jeżeli posłuchają siebie i odkryją swoje marzenia, pójdą za tym głosem - wygrają. Będą osobami szczęśliwymi i spełnionymi. Warto, aby o tym pamiętali i już dziś odkryli to, co dla nich jest najważniejsze.
Panie i Panowie, nadszedł ten czas: napiszę o
maturze! Od razu zaznaczam, że nic, co napiszę, nie będzie odkryciem Ameryki. Jestem świadoma, że w Polsce coraz
więcej osób zauważa głupotę, w jakiej tkwi po uszy nasz system edukacji,
ale jako świeża i zbulwersowana maturzystka, nie jestem w stanie powstrzymać
się, by nie wylać na łeb CKE jeszcze trochę potrzebnego jadu.
Czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał. Czy to stare przysłowie jest nadal
aktualne? Zapewne tak, ale czego przede wszystkim Jaś ma się nauczyć w
szkole? To pytanie jest szczególnie aktualne w dobie Internetu i
telefonów komórkowych, gdzie informacje odnośnie tego jak zbudowany jest
pantofelek, czy kiedy było Powstanie Styczniowe są na wyciągnięcie
ręki.
Wychowujemy i przygotowujemy nasze dzieci do życia w przyszłości. Nie
wiemy, jaka ona będzie. Ze swej strony możemy im dać
oparcie w sobie, gotowość na zmiany, zaufanie do świata i poczucie
wpływu na swoje życie, stabilny system wartości. Bardziej więc
umiejętności niż wiedzę. Możemy zadbać o to, by byli szczęśliwymi,
wszechstronnie i harmonijnie rozwiniętymi osobami.
Uczniowie będą blogować, aby pokazać, jak zmienia się ich miejscowość i
okolica. Fundacja Think! zaprasza uczniów i nauczycieli do udziału w
projekcie 
Można płynąć z prądem rzeki, wykorzystując naturalny nurt i siłę wody
lub można płynąć pod prąd. W szkołach każemy dzisiaj uczniom płynąć pod
prąd, zapominając o wszystkich silnych stronach mózgu i utrudniając tym
sposobem naukę. Skutkiem tego nasze dzieci są coraz bardziej zmęczone i
na starcie nie mają szans wypłynąć na głębokie wody.
Nauczyciele na całym świecie wykorzystują podcasting, by łączyć swoich
uczniów z ich najbliższym otoczeniem oraz z odległymi zakątkami globu.
Tym samym projekty szkolne odbywają się w rzeczywistym kontekście i przy
szerokiej publice. Uczniowie nabierają umiejętności technicznych i
kształcą swą niezależność. Dlaczego w Polsce tak mało je wykorzystujemy w edukacji?
Jak powinno brzmieć moje przesłanie dla maturzystów, których co roku żegnam? Podczas tej wyjątkowej uroczystości próbowałem wyobrazić sobie każdego z nich za kilkanaście lat. Wierzę, że jeżeli posłuchają siebie i odkryją swoje marzenia, pójdą za tym głosem - wygrają. Będą osobami szczęśliwymi i spełnionymi. Warto, aby o tym pamiętali i już dziś odkryli to, co dla nich jest najważniejsze. 
Panie i Panowie, nadszedł ten czas: napiszę o
maturze! Od razu zaznaczam, że nic, co napiszę, nie będzie odkryciem Ameryki. Jestem świadoma, że w Polsce coraz
więcej osób zauważa głupotę, w jakiej tkwi po uszy nasz system edukacji,
ale jako świeża i zbulwersowana maturzystka, nie jestem w stanie powstrzymać
się, by nie wylać na łeb CKE jeszcze trochę potrzebnego jadu.
Ostatnie komentarze