350 uczestników z całej Polski bierze udział w konferencji „INSPIR@CJE 2013 – Jak uczynić polską szkołę jeszcze lepszą?“. Przyjechali do Warszawy zmotywowani, aby spotkać się i porozmawiać jak zmieniać polską szkołę, jak wprowadzać innowacyjne metody prowadzenia zajęć i budować wartościowe relacje z uczniami.

Debata na temat polskiej edukacji budzi wielkie emocje wśród ekspertów, nauczycieli, rodziców, polityków (pisaliśmy wczoraj o zwiększonym zainteresowaniu mediów tym tematem). Spoglądając wstecz na historię reform, niejedna osoba zadaje sobie pytanie, czy przypadkiem nie kręcimy się w koło, nie znając celu, do którego zmierzamy.

Już od paru tygodni przymierzam się do napisania tekstu traktującego o doświadczeniach opiekuna tegorocznego konkursu interdyscyplinarnego „Bądź sobą – szukaj własnej drogi. Janusz Korczak“ (zob. http://korczak-janusz.blogspot.com). Okazuje się, że napisanie paru akapitów przemyśleń na ten temat jest nie lada wyzwaniem.

Grupy słabe? Zdarzają się! Grupy słabe, to grupy nie rokujące dobrze przy uzyskiwaniu mierzalnych, zakładanych celach formalnych. To grupy składające się z dzieci uzdolnionych jednokierunkowo, kiedyś nazywanych genialnymi idiotami, z dzieci opóźnionych przez zaniedbania administracyjne – przez realizacje programów, przerabianie podręczników i nauczane przez złych nauczycieli.

Adekwatność zasobów edukacyjnych, wysoce wykwalifikowana kadra dydaktyczna, system certyfikacji kwalifikacji, nowoczesne i odpowiednio wyposażone pracownie technologiczne, powszechna dostępność praktyk i staży. To niezbędne postulaty, których realizacja może uzdrowić przezywające kryzys szkolnictwo zawodowe.

Dzisiaj chciałbym przybliżyć Wam pewną postać, o której istnieniu dowiedziałam się parę dni temu, a która myślę, że dzięki swojemu, jakże innemu, doświadczeniu edukacyjnemu, jest ważnym głosem w sprawie toczących się dyskusji na temat systemu edukacji, szkolnictwa, nauki.