Dziennik refleksji edukacyjnych. Zamiast punktozy i obszernej dokumentacji. Gdzieniegdzie już tak się dzieje - dziennik refleksji jest element dokumentacji rozwojowej, potrzebnej do awansu zawodowego. Zamiast zbierania zaświadczeń o uczestnictwie w szkoleniu, kursie, konferencji, zamiast zbierania pisemnych potwierdzeń i podziękowań jest pisanie dziennika refleksji, np. edukacyjnych. Czyli opowiadanie własnymi słowami, własnymi przemyśleniami o udziale w szkoleniu czy webinarium. Byłem, uczestniczyłem... ale co z tego dla mnie wynika? Z jednej strony to forma notatki z wbudowaniem nowej wiedzy do już istniejącego konstruktu (własna wiedza). Co jest łatwiej zebrać: dyplomy i zaświadczenia czy spisane refleksje? A co łatwiej ocenić: przekartkować zaświadczenia o uczestnictwie, policzyć punkty czy przeczytać tekst z dziennika refleksji? Ja tymczasem od kilkunastu lat piszę bloga (wcześniej także w brulionie papierowym).

Zamykanie się w czterech ścianach z całą edukacją to duża strata i dla uczniów i dla nauczycieli. W świecie poza szkołą, wychodząc z klasą (do parku, w pole lub w las), możemy nieraz nauczyć się o więcej, inaczej i o wiele więcej zapamiętać. Kiedy edukacja wychodzi poza klasę, dzieją się ważne, ciekawe i odkrywcze rzeczy!

Temat budowania odporności coraz częściej pojawia się w rozmowach z dyrektorami szkół. Potrzeba zwinnego odpowiadania na pojawiające się każdego dnia wyzwania, brak stabilizacji i rosnące zmęczenie to doświadczenia ostatniego roku, oczywiście nie tylko w edukacji. Pojawiają się pytania o sens codziennych działań, o sposoby zadbania o społeczność szkolną, a także o samych siebie.

Chwalić, czy nie chwalić? Kiedy pochwala wspiera proces uczenia się, a kiedy może mu szkodzić?

Flipgrid od niedawna stał się bardzo bogatym narzędziem, gdyż przejął rolę Skype in the Classroom. W tym wpisie skupimy się jednak jedynie na wykorzystaniu tej aplikacji podczas lekcji do tego, aby dać dzieciom możliwość mówienia. Uczniowie nagrywają swoje odpowiedzi na tabletach, telefonach lub laptopach, a my możemy odsłuchać wszystko na spokojnie po lekcjach. Oszczędzamy czas na lekcji, dając szansę wypowiedzenia się wszystkim uczniom.

Nie potrzebowaliśmy podręczników, nawet ich nie mamy. Nie korzystaliśmy również z zeszytów i tradycyjnych zadań. Nikt nie pytał też o to, czy zadanie jest na ocenę. Za to pracowaliśmy metodą projektu, która daje szansę na sprawstwo każdemu uczniowi.