Rosnąca popularność kursów edukacji na odległość oraz prognozy naukowców sugerujących szybkie zmiany w sposobie dostarczania wiedzy na poziomie szkół średnich z wykorzystaniem platform e-learningowych, skłaniają do zastanowienia się nad kompetencjami e-nauczyciela. Kluczowe dla powodzenia e-edukacji mogą być umiejętności komunikacyjne i interakcja.
Nauczanie w sieci nie jest tym samym nauczaniem, które ma miejsce w klasie szkolnej. Międzynarodowe Stowarzyszenie na rzecz Edukacji Online K-12 (iNACOL), promujące e-learning w nauczaniu na poziomie szkół średnich, proponuje zwracać szczególną uwagę na przygotowanie nauczycieli do prowadzenia kursów online w zakresie kompetencji komunikacyjnych i interakcji z uczestnikami kursów w internecie. Już dwa lata temu Stowarzyszenie zaprezentowało raport Examining Communication and Interaction in Online Teaching (PDF) zawierający zestaw rekomendacji dla szkół, które stawiają na e-learning.
Niestety pomimo, że wiele szkół i uczelni oferuje już kursy edukacji na odległość, poziom przygotowania e-nauczycieli jest jeszcze ciągle niewystarczający. Dlatego iNACOL przygotowało również Standardy dla nauczycieli w zakresie nauczania online (PDF), starając się określić optymalny profil nauczyciela online.
Zdaniem ekspertów iNACOL e-nauczyciel powinien:
1. posiadać umiejętności wspierania interakcji z uczestnikami kursów – powinien swobodnie używać poczty elektronicznej, rozmawiać (telefonicznie lub przez Skype) z kursantami, używać narzędzi komunikacyjnych w sieci – komunikatorów, forum i innych narzędzi społecznościowych. Nauczanie online wymaga bowiem znacznie więcej uwagi poświęconej konkretnemu uczniowi niż w analogicznej sytuacji w tradycyjnej klasie. Nauczyciel online powinien być jednocześnie przewodnikiem, mentorem, słuchaczem i osobą motywującą do nauki.
2. tak szybko, jak to możliwe reagować na potrzeby kursantów (także i ich rodziców) – jego kanały komunikacyjne powinny być zawsze otwarte. Oczywiście nie oznacza to komunikacji bez żadnych ograniczeń – obie strony powinny ustalić reguły dotyczące komunikowania się.
3. wykazywać się bardzo dobrą znajomością technologii edukacyjnych dostępnych w sieci. Musi nie tylko umieć posłużyć się danym narzędziem, ale przede wszystkim posłużyć się nim w celach dydaktycznych, aby efektywnie wykorzystać środowisko platformy e-learningowej i przekazać swoim kursantom bardziej aktywne, konstruktywne i kooperatywne doświadczenia edukacyjne niż mogliby oni otrzymać w tradycyjnej klasie. Ponadto muszą potrafić dopasować różne technologie i metody pracy do różnych potrzeb i indywidualnych styli edukacyjnych uczniów, z którymi pracują.
4. być specjalistą zarówno w nauczaniu synchronicznym, jak i asynchronicznym. To pierwsze oznacza, że i nauczyciel i uczniowie znajdują się w jednym czasie w tych samych przestrzeniach wirtualnych i w nich rozwija się proces nauki z wykorzystaniem narzędzi komunikacyjnych i interakcji między wszystkimi uczestnikami wirtualnej klasy. Ale z chwilą zakończenia takiej lekcji proces edukacji nie zamiera. Staje się asynchroniczny, co oznacza, że e-nauczyciel pracuje dalej z uczniami przy użyciu innych narzędzi i ten proces zostaje rozciągnięty w czasie. Na tym etapie w użyciu są inne kompetencje nauczyciela niż podczas wirtualnego spotkania wszystkich uczestników kursu.
(Notka o autorze: Marcin Polak jest twórcą i redaktorem naczelnym Edunews.pl, zajmuje się edukacją i komunikacją społeczną, realizując projekty społeczne i komercyjne o zasięgu ogólnopolskim i międzynarodowym. Jest członkiem Grupy Ekspertów ds. Edukacji Finansowej przy Komisji Europejskiej, prowadzi także międzynarodowy serwis edukatorów ekonomicznych i finansowych www.EconomicEducator.eu)
Ostatnie komentarze