Sidebar

09
Pt, Maj

Sztuka pochwał

fot. Fotolia.com

Typografia
  • Smaller Small Medium Big Bigger
  • Default Helvetica Segoe Georgia Times

Dziś napiszę o sile i potrzebie doceniania, o barierach w sztuce doceniania i wskazówki, jak je pokonywać. Chwalenie, docenianie, świętowanie to nie jest łatwa sprawa też w szkole. Struktura nauczania w szkole jest taka: nauczyciel jest ekspertem, wie i przekazuje najlepiej jak umie wiedzę; uczniowie korzystają z wiedzy nauczyciela i uczą się tego, czego szkoła wymaga. Nie widać miejsca na chwalenie.

Warto wykonać pewne ćwiczenie mentalne. Wyobraź sobie osoby z twojej klasy, zastanów się, za co mógłbyś każdej z nich podziękować. Pewnie napotykasz w myślach co najmniej jednego ucznia, z którym masz kłopot – nie może usiedzieć w miejscu, nie może przestać mówić, spóźnia się, nie oddają prac domowych itp. Nie masz ochoty na chwalenie takiej osoby, ale to ona właśnie potrzebuje najbardziej twojego docenienia.

Na studiach psychologicznych mówi się o tym, że powinniśmy sześć razy częściej zauważać pozytywne zachowania niż negatywne. Dlaczego to jest takie trudne w praktyce?

Za co go chwalić, jak tylko wykonuje swoje obowiązki?

To nie jest nic nadzwyczajnego, aby to świętować!

On jest tak przemądrzały, że moje docenienie jeszcze bardziej go „zepsuje”.

W tym wieku powinien już dawano to umieć!

Przenalizujmy bariery w docenianiu.

Mamy nastawienie negatywne

Zauważamy więcej negatywów, na nich się skupiamy. Takie nastawienie pozornie tylko zwiększa nasze poczucie bezpieczeństwa – przewidujemy, że może być gorzej, więc nie chwaląc zabezpieczamy się przed rozczarowaniem. Często też negatywy „przykrywają” pozytywy - jak można kogoś doceniać, jeśli on nie zachowuje się w innej sprawie poprawnie?

Zajmujemy się kłopotami, a nie sukcesami

Poświęcamy tyle uwagi osobom przysparzającym kłopoty, że nie wystarcza nam czasu na osoby ich nie sprawiające. Kłopotliwych trudno nam docenić, a niekłopotliwych nie ma okazji chwalić.

„Ciche osoby” giną w tłumie, nie przysparzają kłopotów, lepiej nie zmieniać tej sytuacji.

Nastawienie na doskonalenie

Chcielibyśmy, aby wszyscy się rozwijali i doskonalili, mamy dobre intencje. Dlatego skupiamy się na radach – co poprawić! Jednak trzeba sobie zdać sprawę, że docenienie działa czasami lepiej nić rady, a najbardziej korzystne rady to te, które dajemy sami sobie, a nie są proponowane przez innych.

Jak likwidować bariery w docenianiu?

Kilka wskazówek, które dyrektor szkoły i nauczyciel może wypróbować:

  • Naucz wszystkich, jak ważne są pozytywne opinie. Nie trzymaj ich w tajemnicy, modeluj ich przekazywanie, a nawet rób podsumowanie – jak wam idzie docenianie.
  • Naucz uczniów jak przekazywać informację zwrotną zarówno pozytywną, jak i konstruktywną. Ćwiczcie wspólnie i sprawdzajcie, jaka informacja jest konstruktywna.
  • Rozmawiaj z nauczycielami i uczniami o docenianiu i świętowaniu – co i jak można świętować. Doceniaj skupianie się na dobru. Nie jest to łatwe, ale warto widzieć dobro. Świętowanie budzi nadzieję na przyszłość.
  • Nie poprawiaj wszystkiego i wszystkich. Zamiast tego przekazuj ukierunkowaną, praktyczną informację zwrotną ukierunkowaną na osiągnięcie celów (w tym celów uczenia się). Staraj się, aby sami nauczyciele i uczniowie znajdywali dla siebie drogę poprawy.
  • Nie staraj się powiedzieć wszystkiego. A szczególnie wypunktować słabości. Pamiętaj, że uczeń może poprawić się tylko w sferze swojego najbliższego rozwoju i do uwag mieszczących się w tej sferze warto się ograniczyć.
  • Doceniaj konkretnie. Doceniaj konkretne zachowania, unikaj ogólników. Chwal ucznia za to, co zrobił, a nie za jego inteligencję lub zdolności.
  • W klasie szkolnej warto zacząć od małych kroków. Można wybrać jedną „cichą” osobę, np. z trudnościami i skupić się nad zauważeniem i docenieniem jej sukcesów (zachowanie, wyniki w nauce). Nie ma jednego sposobu, jak to robić i dlatego umiejętność doceniania zaliczamy do sztuki.

Czasami można spotkać się z zarzutem, że podkreślając tylko pozytywy nie jesteśmy sprawiedliwi i obiektywni. Dlatego warto przekazywać informację zwrotną, która odnosi się do wcześniej ustalonych kryteriów i mówi o pozytywach i negatywach, przy czym zawsze lepiej, aby pozytywów było więcej, bo na nich człowiek buduje rozwój i zmianę, a krytykę najczęściej odrzuca.

Celowe skupianie się na przekazywaniu autentycznych, szczerych i konkretnych pozytywnych informacjach zwrotnych poprawia każdą relację.

 

Notka o autorce: Danuta Sterna jest byłą nauczycielką matematyki i dyrektorką szkoły, ekspertką merytoryczna w programie Szkoła Ucząca Się (SUS), prowadzonym przez CEO i PAFW. Autorka książek i publikacji dla nauczycieli, propaguje ocenianie kształtujące w polskich szkołach, prowadzi też swoją stronę: www.oknauczanie.pl. Niniejszy artykuł ukazał się w partnerskiej platformie Edunews.pl www.osswiata.pl. Inspiracja artykułem Lainie Rowell z Edutopia.org.

 

Komentarze (2)
This comment was minimized by the moderator on the site
W pełni zgadzam się z koncepcją przedstawioną w artykule przez panią Danutę. Sztuka pochwały nadal często kojarzy się negatywnie. Nauczyciel obawia się o swój autorytet. Znam nauczycieli, którzy bardzo niechętnie przystępowali do wyrażenia...
W pełni zgadzam się z koncepcją przedstawioną w artykule przez panią Danutę. Sztuka pochwały nadal często kojarzy się negatywnie. Nauczyciel obawia się o swój autorytet. Znam nauczycieli, którzy bardzo niechętnie przystępowali do wyrażenia pozytywnej opinii o uczniu. Niestety, nie jest to zbyt rzadka sytuacja nawet w obecnych czasach. Z czego to wynika? Na pewno przez długie lata nie kojarzono szkoły z empatią i wsparciem. Dominował tryb rozliczania i zaliczania. W obecnej rzeczywistości także trudno jest niektórym nauczycielom skupić się na pochwale, dostrzeżeniu pozytywnych zachowań uczniów i ich wyeksponowaniu. Oczywiście jest już dużo lepiej. Wchodzi bardzo wiele szkoleń z tego zakresu. Psychologia wkracza do szkoły raźnym krokiem. To bardzo cenne działania. Jednak problem polega na tym, aby pochwała dotyczyła każdego dziecka, a nie tylko tego, które jest w oczywisty sposób najgrzeczniejsze lub najzdolniejsze. To działanie bardzo powierzchowne i wręcz krzywdzące. Prawdziwy proces edukacyjny, to dydaktyka oparta o wychowanie i kształtowanie postaw oraz rozwijanie kompetencji kluczowych każdego dziecka. Należy zatem zadać sobie ten podstawowy i niezbędny trud, aby szczególnie w przypadku uczniów z różnych powodów zagubionych w szkolnej rzeczywistości, znaleźć miejsce na życzliwe słowo, dostrzec dobro i potencjał. Umieć być mentorem i facylitatorem. Taki układ wymaga bezwzględnie wzajemnego szacunku wszystkich podmiotów uczestniczących w procesie uczenia, czasu, serdeczności, uważności, umiejętności słuchania. A tego jeszcze niekiedy brakuje w naszej szkole. Wniosek, jesteśmy w procesie zmiany, wielu wspaniałych ekspertów wskazuje kierunki rozwoju, bądźmy więc myślącymi praktykami. Dawajmy przykład, bo nasi uczniowie też kiedyś kogoś będą uczyć...
More
Dorota
This comment was minimized by the moderator on the site
Pani Doroto, dwie uwagi do Pani komentarza, który całkiem trafnie podsumowuje sytuację: Po pierwsze, nie bardzo rozumiem, dlaczego łączymy docenianie ucznia z obawą o nauczycielski autorytet w ciąg przyczynowy? Czy jeśli pochwalę, np. czyjś...
Pani Doroto, dwie uwagi do Pani komentarza, który całkiem trafnie podsumowuje sytuację: Po pierwsze, nie bardzo rozumiem, dlaczego łączymy docenianie ucznia z obawą o nauczycielski autorytet w ciąg przyczynowy? Czy jeśli pochwalę, np. czyjś udział w zajęciach, to ubywa mi autorytetu? Wydaje mi się, że musimy tu rozróżniać chwalenie dla chwalenia od dostrzegania wartości, które należy deceniać i promować. Z pewnością, nauczyciel chwalący na prawo i lewo, bez związku z sytuacją, autorytetem cieszyć się nie będzie.
Po drugie, nie zgodzę się , że "Psychologia wkracza do szkoły raźnym krokiem." Wkracza jej kołczowska, pop-namiastka, formująca przekonania, nie przejmując się za bardzo badaniem ich zasadności.
More
Robert Raczyński
Nie ma tu jeszcze żadnych komentarzy
Skomentuj
Piszesz jako gość
×
Suggested Locations
Wpisz tekst z poniższego obrazka. Nie jest wyraźny?

Jesteśmy na facebooku

fb

Ostatnie komentarze

Ppp napisał/a komentarz do Natura matury
Maturę nalezy ZLIKWIDOWAĆ, ponieważ jest niesprawiedliwym egzaminem, którego można PRZYPADKOWO nie z...
Zapisałem dziecko na karate kontaktowe przez takich własnie małych gnojków by sam umiał się bronić
Nauczyciel napisał/a komentarz do Jeszcze większa automatyzacja pracy twórczej
Są też aplikacje które skutecznie potrafią wykrywać czy dany tekst został napisany przez AI czy nie ...
Kajtek napisał/a komentarz do Po co jest szkoła?
Szkoły niczego nas nie uczą oprócz polskiego oraz matematyki nic więcej nie jest nam potrzebne a nau...
Ludzie nie umieją słuchać bo są skupieni na sobie, na swoim ja. Do tego dochodzą narcystyczne wzorce...
Rafał Kapica napisał/a komentarz do Szkolna klasa - dobre miejsce do współpracy
tak tablice są bardzo dobrym rozwiązaniem - polecam
Jan Soliwoda napisał/a komentarz do Jeszcze większa automatyzacja pracy twórczej
Świetnie, nareszcie! Acz poprzez 'reductio ad absurdum' niestety (starożytnym wystarczyło że wyobraz...
Ppp napisał/a komentarz do Jak książeczki uczą rozmawiać?
Mama opowiadała mi, że zacząłem mówić bardzo późno, ale jak już zacząłem - od razu pełnymi zdaniami,...

E-booki dla nauczycieli

Polecamy dwa e-booki dydaktyczne z serii Think!
Metoda Webquest - poradnik dla nauczycieli
Technologie są dla dzieci - e-poradnik dla nauczycieli wczesnoszkolnych z dziesiątkami podpowiedzi, jak używać technologii w klasie