Zaczarowane książeczki

fot. Joanna Krzemińska

Typografia
  • Smaller Small Medium Big Bigger
  • Default Helvetica Segoe Georgia Times

Nauczycielski świat oszalał na ich punkcie. Proste, nie wymagające specjalnego przygotowania, ale mogące zaskoczyć efektem. #Leporello, bo o nim mowa, zagościło i na naszych zajęciach.

Moi uczniowie chętnie wykonują lapbooki. Rozumieją tę formę pracy i potrafią się dzięki niej uczyć. Pomyślałam więc, że może i harmonijkowe #leporello zyska ich aprobatę. I nie myliłam się. Sama już nie wiem, gdzie w Sieci na nie wpadłam. Uznałam jednak, że spróbujemy i my w taki sposób uporządkować wiedzę.

Książeczki na kolanie po nowemu

Do przygotowania tych niecodziennych książeczek potrzebowaliśmy kartonu A3, który przecięliśmy wzdłuż dłuższej krawędzi na pół. Kolejnym krokiem było złączenie tych części w taki sposób, by stykały się krótszymi krawędziami. Tak spreparowany pasek papieru złożyliśmy na osiem części. Jak później doczytałam, zwykle każdą z części składowych składa się na trzy. Krańcowe „jednetrzecie” skleja się razem, uzyskując tym sposobem pięć pól do zagospodarowania.


Fot. Książeczki #leporello (kryteria wykonania)

Wziąwszy pod uwagę, ile strona może mieć nasza książeczka, opracowaliśmy wspólnie kryteria, zgodnie z którymi należało zabrać się do dalszej pracy. Nad zdobyciem, selekcją i graficznym opracowaniem treści pracowały dwuosobowe zespoły. Każdy z nich podszedł do zagadnienia nieco inaczej. I to również było ogromną wartością tego ćwiczenia.

Festiwal różnorodności

Praca nad tymi wyjątkowymi publikacjami trwała dwie godziny lekcyjne. Dzień wcześniej opowiedziałam uczniom, co i jak będziemy robić. Mogli przemyśleć, zaplanować pracę. Dzięki temu wszystko dosyć sprawnie się potoczyło. Trzecią godzinę przeznaczyliśmy na omówienie prac. Młodzi ludzie prezentowali zgromadzone informacje. Pozostali mieli za zadanie rozważyć, czy spełniono wyznaczone kryteria.

Temat omówiliśmy (nawet szerzej, niż bym się tego spodziewała), a piękne prace pozostały ze mną (chociaż licealiści mogli je ze sobą zabrać). Cieszę się, bo jeśli przyjdzie mi kiedyś prowadzić szkolenie, dotyczące kreatywnych metod pracy z literaturą, będę mieć piękne leporello okazowe.

 

Notka o autorce: Joanna Krzemińska jest nauczycielką języka polskiego w Szkołach Prywatnych "Mikron" w Łodzi. Prowadzi własny blog edukacyjny Zakręcony Belfer, w którym ukazał się niniejszy artykuł. Należy do społeczności Superbelfrzy RP. Licencja CC-BY.

 

Jesteśmy na facebooku

fb

Ostatnie komentarze

Gdyby jeszcze Ministerstwo Edukacji chciało inwestować w takie rozwiązania, które z pewnością przyda...
Justyna napisał/a komentarz do Nauczyciele jako problem społeczny
... i co to za określenie "świetliczanka" :( To jest nauczyciel z takimi samymi kwalifikacjami jak P...
Justyna napisał/a komentarz do Nauczyciele jako problem społeczny
Całkowicie się z Panią nie zgadzam, że nauczyciel WSPÓŁORGANIZUJĄCY nie przygotowuje się do zajęć! Ł...
Eleonora napisał/a komentarz do Nauczyciele jako problem społeczny
Poniosły emocje tego dyrektora i nie ma prawa wygadywać takich bzdur: (cyt) "trwają w niekoniecznie ...
Jan napisał/a komentarz do Kłopoty ze szkolnym ocenianiem
Bardzo się cieszę że udało mi się dojść do, co prawda wtórnego, odkrycia które, o czym nie wiedziałe...
Jan napisał/a komentarz do Nauczyciele jako problem społeczny
Zróżnicowanie pensum - gdybyż to było takie proste! Nauczyciele coraz częściej będą mieli uprawnieni...
Sylwia napisał/a komentarz do Nauczyciele jako problem społeczny
Autor, jako dyrektor szkoły, musi wiedzieć, że problemem częściej jest nie przekraczanie 40-godzinne...
Jarosław Pytlak napisał/a komentarz do Kłopoty ze szkolnym ocenianiem
@Jan - no proszę, potwierdził Pan słuszność tego, co robimy w klasach 4-6 SP w szkole STO na Bemowie...

E-booki dla nauczycieli

Polecamy dwa e-booki dydaktyczne z serii Think!
Metoda Webquest - poradnik dla nauczycieli
Technologie są dla dzieci - e-poradnik dla nauczycieli wczesnoszkolnych z dziesiątkami podpowiedzi, jak używać technologii w klasie