Dziadkowie i wnuki w edukacji

Strona 2 z 2

To bardzo ważne, aby koncentrować się na praktycznym wykorzystaniu umiejętności informatycznych, tacy dojrzali uczniowie muszą odpowiedzieć na pytanie: Po co mi komputer? Dlaczego powinienem go używać? Należy zobaczyć w nowych technologiach przydatne narzędzie, a dopiero potem zdobywać teoretyczną wiedzę.

Jednym z najważniejszych czynników wzmacniającym międzypokoleniowe więzi jest pamięć historyczna. Powszechne dziedzictwo kulturowe to parasol, pod którym kryją się wszyscy bez względu na wiek, i to właśnie na nim należy bazować, aby starsi ludzie poczuli się pewniej.

Wszystkie istoty ludzkie mają naturalny pociąg do uczenia się; rola nauczyciela ogranicza się tylko do ułatwienia tego procesu. Młodzi wolontariusze w takich projektach jak G&G muszą zacząć od pokazania początkującym osobom starszym, że są one zdolne do obsługi komputera i, co więcej, sprawi im to dużo radości i na pewno będzie przydatne. Dlatego właśnie kadra kursów międzypokoleniowych musi być odpowiednio przygotowana, zarówno pod względem metodologii, jak i psychologicznym.

Rekomendacje

Rozwijając programy edukacji informatycznej i e-learning wśród osób starszych, należy zadbać o „koleżeński” sposób nauczania. Relacja jeden do jednego – młody nauczyciel i starszy uczeń ułatwia opanowanie obsługi komputera. Praktyczne ćwiczenia w obsługiwaniu myszki, pisania listów elektronicznych czy wyszukiwanie informacji w Internecie pomagają opanować je w krótkim czasie – sukces zwiększa apetyt.

Nauczane treści muszą być atrakcyjne i ważne dla ucznia. Należy promować używanie nowych technologii przez starsze osoby i dowiedzieć się, jakie mają wobec nich oczekiwania. Proces nauczania powinien podkreślać potencjał technologii informatycznych wykraczający poza ich „uczniowskie” oczekiwania – „nieoczekiwane rozwiązania realnych problemów i potrzeb” – dzięki temu wzrośnie ich motywacja do uczenia.

Treści nauczania powinny mieć bezpośrednie przełożenie na codzienne życie uczniów – indywidualne podejście jest bardzo istotne. Należy zapewnić uczniom nowe możliwości/narzędzia aby zawierać/podtrzymywać kontakty z innymi ludźmi: szkolone osoby powinny nauczyć się używać Internetu i poczty elektronicznej do podtrzymywania kontaktów z rodziną i znajomym, ale też zawierać nowe znajomości z rówieśnikami.

Należy opracować specjalne strategie i ćwiczenia, dzięki którym zdobędziemy większą pewność, że to, czego nauczyli się kursanci, będzie wykorzystywane po zakończeniu cyklu zajęć. Najbardziej efektywne inicjatywy i programy nauczania powinny być idealnie skrojone według potrzeb i zainteresowań osób starszych. Należy zatem zbadać tło społeczne, wcześniejsze doświadczenia, szybkość uczenia się, itd.

Przekazywanie modelu międzypokoleniowego
Nie można również zapominać o kontekście kulturowym. Wszyscy ludzie, zaangażowani w proces nauczania, mają własne przyzwyczajenia, wartości i wierzenia. Przy opisie problematyki nauczania, nie możemy zignorować społecznego i administracyjnego systemu oraz różnic leksykalnych dzielących starsze pokolenie od młodszego. Dlatego też zanim zaszczepimy model edukacji międzypokoleniowej w danym kraju, należy zbadać lokalny kontekst.

Każdy kraj ma własny model edukacji, bariery edukacyjne to bariery kulturowe. Europa ma własny wymiar kulturowy. Sfera edukacji jest zaszczepiona w tożsamości narodowej, zachowującej tradycyjne wartości charakterystyczne dla danej nacji, takie jak: stosunek do autorytetów; stosunek między jednostką a społecznością; relacje międzypokoleniowe; rola ucznia (aktywna lub bierna); kontrolowanie emocji; zarządzanie i postrzeganie czasu.

Kolejne generacje odnoszą się w inny sposób do autorytetów, np. nauczycieli. Uczą się więcej od rówieśników, niż z materiałów dostarczanych przez wykładowców, sami zdobywają wiadomości.

Tak czy inaczej, proces uczenia się jest nierozerwalnie połączony ze swego rodzaju skrępowaniem, a nawet: przymusem. Samokształcenie wymaga bardzo dużej motywacji i autonomii. Musimy pamiętać, że motywacja to jeden z najważniejszych aspektów kształcenia: nawet świetnie opracowany program nie spełni uczniowskich oczekiwań, jeśli nie są oni zainteresowani tematem, jeśli czują silną presję uczęszczania na dane zajęcia, nie widzą realnego zastosowania i bezpośredniego zastosowania nauczanych treści.

Różnice kulturowe decydują o wyborze sposobu nauczania – tworzenie koleżeńskiej atmosfery, grup dyskusyjnych, czy tylko standardowy wykład? Odpowiedź zależy od stosunku do autorytetów i tradycji w danej społeczności. Zasadniczą kwestią jest rozpatrywanie metod nauczania w zależności od grupy docelowej. Pomysły przedstawione w niniejszym artykule to tylko sugestie, nie wytyczne! Model nauczania międzypokoleniowego należy przefiltrować także kulturowo, aby osiągnąć zadowalające efekty.

Opracowanie na podstawie elearningpapers - Chabert Ramon, Aina & Turrini, Monica (2008). Grandparents and Grandsons: poetics of an intergenerational learning experience. eLearning Papers, Nº 8. ISSN: 1887-1542