fot. Fotolia.com

Problem imigrantów i uchodźców, który rozgrzewa debatę publiczną niemal w całej Europie, być może powinien również zwrócić naszą uwagę na rolę i miejsce mediów w naszym życiu, a także na edukację medialną, jaką wynosimy (lub nie) ze szkół i jakiej brakuje także w życiu dorosłych użytkowników mediów. Sporo ciekawych wątków i poglądów na ten temat pojawiło się w wypowiedziach zaproszonych gości 25. Jubileuszowego Sympozjum „Człowiek – Media – Edukacja” w Wyższej Szkole Biznesu w Dąbrowie Górniczej.

fot. Fotolia.com

10% dzieci doświadcza dręczenia – mówią eksperci Instytutu Badań Edukacyjnych. Szczególnie narażone są dzieci z rodzin ubogich, bez wsparcia rodziców. Agresywne zachowania mają miejsce głównie w klasach IV–VI szkoły podstawowej, a nie w gimnazjach! Problemy są mniejsze w klasach, w których uczniowie oceniają nauczycieli jako życzliwszych i bardziej skłonnych do pomocy, a także tam, gdzie uczniowie lepiej znają prawa i zakazy szkolne oraz je akceptują, a nauczyciele i dyrekcja omawiają je jasno i szczegółowo.

fot. domena publiczna Pixabay.com

Singapur jest jednym z najlepiej zarządzanych krajów na świecie - ma trzeci na świecie dochód na głowę mieszkańca i bardzo niskie bezrobocie (1,9%). Jedynym bogactwem naturalnym Singapuru są ludzie, dlatego kraj intensywnie inwestuje w edukację. Czy można się czegoś od nich nauczyć? 

fot. Fotolia.com

Niezależność, autonomia, samodzielność, wolność – odmieniane przez różne przypadki. Niektórzy twierdzą, że dzieci nie trzeba zmuszać do nauki, bo one same są w stanie zdecydować, czy i czego się uczyć, a nawet jakich nauczycieli wybrać. Twierdzi tak np. prof. Peter Gray w książce „Wolne dzieci” [2015]. Czy warto ją przeczytać i głęboko przemyśleć?

fot. Mistrzowie Kodowania

Już w sobotę rusza Europejski Tydzień Kodowania. Na całym kontynencie odbędą się tysiące wydarzeń. W szranki o tytuł najbardziej kodującego kraju stanęła także Polska – jak dotąd zgłosiliśmy na mapie Code Week EU blisko 400 wydarzeń. Tym samym już pobiliśmy nasz zeszłoroczny wyniku – w 2014 roku nie udało się przekroczyć progu 300 spotkań. Tym razem mamy do czynienia z prawdziwym pospolitym ruszeniem. Swoje inicjatywy zgłaszają grupy nieformalne, organizacje pozarządowe i firmy prywatne, biblioteki, uczelnie wyższe i szkoły, a nawet… przedszkola.

fot. Superbelfrzy RP

Jak w klasie, nierzadko złożonej nawet z trzydziestu osób zadbać o indywidualizację procesu nauczania? Jak uniknąć metod podawczych i zaktywizować uczniów? Jak nauczyć naszych wychowanków, żeby brali odpowiedzialność za własny proces uczenia się, zapewnić im większą autonomię, oraz stopniowo rezygnować z centralnej roli w klasie, żeby służyć wsparciem i konsultacją, gdy tego potrzebują?