„Polska szkoła się cofa. Aby temu zapobiec należy zmienić system kształcenia i doskonalenia nauczycieli. Licea tkwią nie w XX, ale XIX wieku. Większość nauczycieli cały czas ogranicza się do suchej wiedzy. 19-letni uczniowie siedzą w ławkach jak siedmiolatki, słuchają nauczyciela, który stoi przed tablicą, a ich rodzice piszą im usprawiedliwienia. Tymczasem w dzisiejszych liceach powinny być wykłady, seminaria, warsztaty. Młodzi powinni nauczyć się samodzielnego zdobywania wiedzy."(Irena Dzierzgowska, fragm. wywiadu z 2006).

Powoli zaczynamy w Polsce odmieniać „Cyfrową Szkołę“ przez wszystkie przypadki. Ale jest jeden problem – w polskim programie pilotażowym wszystko zostało wymyślone przez... dorosłych! Skąd wiadomo, że odpowiadamy na potrzeby uczniów? Współcześni uczniowie mają swoją wizję tego, w jaki sposób technologia ma wspierać uczenie się. Można zaryzykować twierdzenie, że jest ona generalnie wizją kształcenia, w której technologie stanowią integralną część życia, a zatem także edukacji.

Gdy przysłuchuję się obecnej dyskusji o nauczaniu historii w szkołach, zwłaszcza tej z udziałem polityków, nie mam wątpliwości, że chodzi w niej o historię właśnie, a nawet konkretne dzieje (ostatnich kilku dziesięcioleci), mam jednak poważne obawy, czy w tej dyskusji chodzi także o edukację, jej losy, a zwłaszcza jej XXI-wieczny kształt.

Norma obejmuje cechy większości. Jeśli ona zachowuje się nienormalnie, to trzeba to tak nazwać i podjąć wysiłek zmiany tej normy. Normy są dobre tylko w określonych czasach. Czy nie nadszedł już czas zmiany szkolnych norm?

Tekst Szkole brakuje zaangażowania autorstwa Witolda Kołodziejczyka, jest znakomitym podsumowaniem sytuacji w jakiej znaleźliśmy się. Jak każde podsumowanie, jest dobrą okazją do spojrzenia wstecz, oraz do zastanowienia się nad tym "i co dalej?".

Temat podniesienia wieku emerytalnego będzie jeszcze długo rozgrzewał nasze rozmowy. Nawet w święta nie zabraknie o tym rozmów "przy kotlecie". Wielu wydaje się, że to jest niesprawiedliwość społeczna, że będziemy pracować dłużej. Ja nie mam złudzeń już od dawna - pracować będziemy na pewno do końca życia, chociaż być może w ostatnich latach nie tak intensywnie. Na jakąś "sensowną" państwową emeryturę pokolenie ludzi poniżej 50-tki raczej nie ma co liczyć.