Nasza skuteczność lub jej brak, to pochodna naszego charakteru. A ten tworzą nasze nawyki, które są efektem podejmowanych codziennie wyborów opartych na wyobraźni, samoświadomości i wyznawanych wartościach. Bez takich cech jak: proaktywność, spójność wewnętrzna, pozytywne myślenie, poczucie własnej wartości i obfitości, nie zbudujemy właściwych postaw. Szkoła może te cechy rozwijać, inspirować do pracy nad ich rozwojem i stać się przyjaznym miejscem ich kształtowania.

Jak zmienić sposób nauczania przyrody, żeby uczniowie zdobywali wiedzę i umiejętności kluczowe w XXI wieku? Jak wspomóc nauczycieli, by na lekcji nie przekazywali jedynie wiedzy książkowej weryfikowanej egzaminami, lecz umożliwiali uczniom poznawanie przyrody poprzez doświadczenia i eksperymenty właściwe dla metody badawczej? Jakie wyposażenie szkolnej pracowni przyrody jest niezbędne do tego, by aktywizujący ucznia, oparty na samodzielnym poznawaniu sposób uczenia stał się codzienna praktyką, a nie jedynie teorią?

Myślę, że każdy w miarę doświadczony nauczyciel zdaje sobie sprawę z potrzeby indywidualizacji procesu nauczania. Jest to klucz do skutecznej edukacji. Uczniowie różnią się między sobą zdolnościami, zainteresowaniami, tempem ucznia się, sposobem optymalnego przyswajania wiedzy. Tych czynników jest tak dużo, że trudno je wszystkie uwzględnić w procesie nauczania. Pytanie, jak sprostać tym potrzebom?

Jakiego samorządu potrzebujemy, aby uczynić polskie szkoły jeszcze lepszymi? Od wielu lat spieramy się, jakie działania powinny podejmować samorządy w realizacji zadań związanych z oświatą. Cele wynikające z ustaw są raczej wszystkim znane. Wyzwania związane z finansowaniem zadań – również. Spróbujmy zatem spojrzeć na misję samorządu nieco szerzej.

(C) Edunews.pl - INSPIR@CJE WCZESNOSZKOLNE

Uczeń przychodzący do szkoły ma w sobie naturalną radość i motywację do uczenia się. Zadaniem każdego nauczyciela jest tę radość i motywację nie tylko podtrzymywać, ale i wzmacniać. Bardzo wiele zależy właśnie od tego, w jaki sposób oceniamy uczniów.

fot. Fotolia.com

Ta wypowiedź jest „chłodnym” spojrzeniem na szaleństwo ostatnich lat zwane kodowaniem. Sukcesy godziny kodowania oszałamiają - blisko 115 milionów uczniów kierujących poczynaniami Angry Bird, czy sterujących lotem Flappy'ego. To zajmuje i angażuje uczniów i nauczycieli.