(C) Edunews.pl

Dziś jest ten dzień dla polskiej szkoły, który niektórzy nauczyciele już nazwali oświatowym armagedon’em. Zupełnie niesłusznie. Przecież ani to pierwsza, ani ostatnia reforma, którą zapowiada i forsuje Ministerstwo Edukacji Narodowej i nie pierwsza też, która może zburzyć dotychczasowy porządek. I pewnie i nie ostatnia. Niezależnie od tego, co zostanie ogłoszone dziś w Toruniu, warto spojrzeć na szkołę z własnej, lokalnej perspektywy i powiedzieć sobie: STOP! Zatrzymajmy się! Nie pędźmy tak!

fot. Fotolia.com

Czy uważność jest ważna dla wspólnoty szkolnej? Jak ją rozumieć? Czy warto o nią zadbać w naszych szkołach? Jak ją rozwijać w naszych szkołach, w których króluje pośpiech, hałas, obojętność wobec potrzeb innych?

(C) Edunews.pl

Podwaliny pod współczesny system oświatowy położone zostały w pierwszej połowie XIX w., kiedy w państwie pruskim wprowadzono obowiązek szkolny a samą szkołę zorganizowano na podobieństwo fabryki. Nauczyciele stali się obsługiwaczami pasa transmisyjnego przekazującego wiedzę z podręczników do kajetów a sami uczniowie – obiektami do formowania w oparciu o sztywno ustalone normy jakości. Mieli się ćwiczyć w dyscyplinie i punktualności wedle jasnych i jednolitych dla wszystkich programów.

(C) Edunews.pl

Uczniowie potrzebują Mistrzów – potrzebują w dzisiejszym świecie bardzo dobrych nauczycieli, którzy pomogą im wejść w skomplikowany świat z wiedzą i umiejętnościami, dzięki którym będą mogli dążyć do swojego osobistego mistrzostwa w jakiejś dziedzinie. Mistrzostwo w edukacji to powrót do pewnej figury, która towarzyszy nam od wieków.

Fot. Fotolia.com - zmodyfikowany

Przede wszystkim muszę uprzedzić, że to, co najważniejsze, będzie dalej. Najpierw zrelacjonuję swój udział w debacie #3TEZY O EDUKACJI, zorganizowanej 20 maja br. przez Fundację Szkoła Liderów, która ugruntowała moje przemyślenia w kwestii tytułowej kwadratury koła.

fot. Fotolia.com

Podobno nie nadążają za swoimi uczniami i powstaje między nimi coraz większa przepaść. Wśród spóźnionych w biegu za cyfrowym światem jest ich jeszcze sporo - przekonują szkoleniowcy rad pedagogicznych i dziwią się, że można nie znać i nie rozumieć nowych technologii. Ale czy rzeczywiście muszą? Komu i co mają w ten sposób udowodnić?