Nastolatki jednego dnia mogą doświadczać intensywnych i zupełnie przeciwstawnych uczuć: euforii i przygnębienia, poczucia przynależności do grupy rówieśniczej i poczucia wykluczenia z niej, entuzjazmu i zniechęcenia, brawury i lęku, wiary w siebie i zwątpienia we własne możliwości. Odczuwają silny stres, ponieważ brakuje im umiejętności potrzebnych do radzenia sobie z przytłaczającymi emocjami oraz nawiązywania satysfakcjonujących relacji.

Wraz z rozwojem internetu i powstaniem mediów społecznościowych kategoria mediów (środków masowego) przekazu uległa redefinicji. Ale wydaje się, że edukacja medialna w obecnym systemie kształcenia z trudem nadąża za zmianami w świecie szeroko rozumianych mediów cyfrowych. Przeważnie uczymy w szkołach absolutnych podstaw edukacji medialnej (jeśli w ogóle), a zakres tych treści jest już prawdopodobnie zbyt wąski, abyśmy mogli mówić o rzeczywistym rozwijaniu kompetencji medialnych w obszarze edukacji medialnej.

Urządzenia mobilne towarzyszą większości nauczycieli i uczniów przez cały dzień. Przed szkołą, w szkole i… po szkole. Zwykle ich potencjał nie jest w pełni wykorzystany – albo inaczej: jest wykorzystany do wielu celów, ale innych niż edukacyjne. A tymczasem te małe urządzenia zawierają w sobie tysiące aplikacji, które mogą codziennie pomagać w nauczaniu / uczeniu się. Wystarczy tylko chcieć je poznać i zastanowić się kiedy i jak można je wykorzystać na zajęciach. Na początek warto zajrzeć do nowej publikacji: „TIK w pigułce” autorstwa Macieja Danieluka, nauczyciela ze Szkoły Podstawowej w Damasławku.

Badania w edukacji - i każde inne - mają sens wówczas, gdy rzeczywiście przyczyniają się do poprawienia istniejącego stanu rzeczy. Unikamy wówczas rozdźwięku między realnym życiem, a doświadczeniami samych uczniów. To nie jest konflikt między teorią i praktyką, ale między tym, co doświadczają sami uczniowie, a tym co dzieje się w codziennym życiu. Temu służą badania w działaniu, określane jako zaangażowane. W przeciwieństwie do eksperymentu wykorzystującego głównie dane ilościowe w celu odkrycia systemu, badania zaangażowane służą jego poprawie odwołując się przede wszystkim do danych jakościowych oraz odpowiedzialności i świadomości swojej funkcji.

Młody człowiek kończący edukacją szkolną powinien wykazywać się kompetencjami w zakresie przedsiębiorczości, rozumianymi jako zdolność do wykorzystania szans i pomysłów oraz przekształcania ich w wartość dla siebie i innych. Nie zawsze się tak dzieje, ponieważ bardzo często na rozwijanie wśród uczniów przedsiębiorczości nie starcza w szkole czasu albo też nie ma dostatecznej woli, zrozumienia (i „chcenia”) potrzeby rozwoju uczniów w tym kierunku. Jeśli chcemy kształcić młodzież na osoby, które dadzą sobie radę w przyszłości na rynku pracy i w życiu społecznym, nie możemy tej kluczowej kompetencji dłużej zaniedbywać w systemie edukacji.

Kreatywność jest wymieniana w różnych opracowaniach jako jedna z najważniejszych kompetencji zawodowych i społecznych w XXI wieku. Co to znaczy być kreatywnym? Jak możemy w sobie tę twórczą postawę pielęgnować? Wiele wskazówek i inspiracji znajdziemy w książce Krzysztofa J. Szmidta pt. „ABC kreatywności. Kontynuacje”, która ukazała się nakładem wydawnictwa Difin.