Zawód nauczyciela jest niewdzięczny – często im więcej starań, wysiłku i pasji wkładamy w nauczanie, tym boleśniej odczuwamy obojętność uczniów, z jaką spotyka się nasze działanie pod tablicą. A do tego każda nasza pomyłka jest wychwytywana i dobitnie komentowana. Czy tak być musi? Może dzięki popełnianym błędom zachowujemy też sens procesu edukacji?
Wydaje się, że aby w szkole nauczyciel spełniał dobrze swoją rolę, powinien odwrócić dotychczasowy układ - zejść z pierwszego planu i oddać pole uczniom, by to oni sami zdobywali wiedzę. Przemawia za tym wiele argumentów (nie licząc zadbania o swe zdrowie psychiczne): po pierwsze musimy przywyknąć do myśli, że uczniowie nie traktują szkoły i nauczyciela jako głównego źródła wiedzy – wystarczy im komórka z dostępem do internetu. Po drugie, przywykli oni – poprzez media, których używają zapewne od wczesnego przedszkola – że to oni sami są sprawcami, inicjatorami działań i od nich wiele zależy. Szkoła natomiast chciałaby ich upchnąć w szufladkę z napisem: „biała, naiwna karta“, na którą to dopiero system edukacji przetransmitowałby potrzebne do życia informacje.
Trzeci argument jest nie mniej istotny – efektywna nauka może dokonać się jedynie w klimacie przyzwolenia na uczenie się na błędach. Inaczej bowiem skazani jesteśmy na skrępowanie tkwiącego w nas i uczniach potencjału.
Swoimi przemyśleniach na ten temat dzieli się Diana Laufenberg w ramach TED TALKS, amerykańska nauczycielka wiedzy o społeczeństwie i geografii, która uczyła na każdym poziomie edukacji. Jej doświadczenie podpowiada, że najbardziej tworczym zajęciem w szkole – dla obu stron tego procesu – jest wyciąganie wniosków i inspirowanie się tym, co zrobiliśmy źle, by w przyszłości unikać tych samych błędów. „Proces uczenia zakłada porażkę – mówi. – Bo porażka pozwala na rozmowę o błędach.“ Trzeba zadawać uczniom interesujące pytania, stawiać przed nimi rzeczywiste, związane z życiem wyzwania. I nie oczekiwać, że stworzą od razu „produkt“ doskonały i gotowy, ale że ucząc się – przede wszystkim zdobędę umiejętność wykorzystywania zdobytych informacji.
Zapraszamy do poznania jej historii i przykładów projektów, które Laufenberg przeprowadziła z uczniami (włącz polskie podpisy):
(Źródło: TED TALKS)
Ostatnie komentarze