Urządzenia mobilne w edukacji

Pojawia się zatem pytanie, czy to popularne komórki nie przyczynią się bardziej do rewolucji w nauczaniu, niż komputery. Wyniki badań rynku telefonii komórkowej ukazują, że użytkownikami komórek są osoby w coraz młodszym wieku. Już nie gimnazjaliści i licealiści, ale także dzieci. Przykładowo w Wielkiej Brytanii 25% dzieci w wieku 7-10 lat posiada już telefon komórkowy. Na rynku amerykańskim Yankee Group szacuje, że za 3 lata 54% dzieci w wieku 8-12 lat będzie posiadaczami komórek. Według Urzędu Komunikacji Elektronicznej w 2006 r. nasycenie rynku w Polsce telefonami komórkowymi w grupie młodzieży (13-19 lat) wynosiło 91%.

Znaczenie urządzeń mobilnych w edukacji doceniają Brytyjczycy. Futurelab od dawna prowadzi badania z wykorzystaniem tych narzędzi w edukacji. Wiele ważnych i ciekawych wniosków zawiera raport “Handhelds – learning with handheld technologies”, który dostępny jest na stronie internetowej organizacji (PDF).

Rosnąca popularność telefonów komórkowych i innych urządzeń mobilnych sprzyja wykorzystaniu ich w procesie nauczania, ponieważ w pewnym sensie są to urządzenia „wszędobylskie” – towarzyszą swojemu posiadaczowi gdziekolwiek się on lub ona udaje. Dotyczy to tak telefonów, jak i palm topów, ultra-mobilnych PC-tów, konsoli gier i odtwarzaczy MP3. Większość z nich może obsługiwać tego samego typu programy i zasoby co komputery stacjonarne czy laptopy i umożliwia dostęp do narzędzi i treści edukacyjnych dla każdego etapu nauczania. Co więcej, te urządzenia mogą być przenoszone w kieszeni, a ich baterie starczają na niejeden dzień pracy.

Wykorzystaniem urządzeń mobilnych do nauczania interesuje się coraz więcej edukatorów na świecie. Dzieje się tak z kilku powodów – zachęcają do personalizacji nauczania i większej odpowiedzialności osoby uczącej się, ich łączna liczba w użytku przewyższa liczbę komputerów - są bardziej dostępne dla osób uczących się niż urządzenia stacjonarne, wreszcie – mogą być wykorzystane jako narzędzia edukacyjne w każdym miejscu i czasie – w domu, szkole i w jej szerokim otoczeniu. Do tego dochodzi niski koszt tych urządzeń – najbardziej zaawansowane wielofunkcyjne telefony i palmtopy są w sprzedaży za podobną cenę co najtańsze laptopy. Prawdopodobnie nie zmieni tego również pomysł laptopów za 100 dolarów w ramach globalnego projektu charytatywnego One Laptop Per Child, które wśród brytyjskich nastolatków już zyskały sobie określenie „craptop” (od angielskiego „crap” - bubel, tandeta). O wiele szybciej, nawet w ubogich społeczeństwach, rozwija się rynek telefonii komórkowej, wprowadzając do powszechnego użytku niedrogą i nowoczesna technologię informacyjną.

„Telefony komórkowe bezsprzecznie zdobyły sobie młodych ludzi i znalazły swoje miejsce w ich życiu” – mówi Graham Brown-Martin, założyciel firmy Handheld Learning, która promuje zastosowanie urządzeń mobilnych w nauczaniu i uczeniu się. „Ciągle uczymy korzystania z Worda i Powerpointa w sytuacji, gdy dzieci same wysyłają swoje filmy nagrane telefonami do YouTube.”

„To urządzenia mobilne staną się wkrótce głównymi narzędziami edukacji, gdy tylko dostosuje się do nich odpowiednie oprogramowanie edukacyjne i platformy nauczania, które będą pomagać młodzieży w  różnych sytuacjach.” – uważa Mike Short z O2 Group, przewodniczący Mobile Data Association. Użycie kamery i poczty elektronicznej w telefonie pozwoli na bieżąco wysyłać raporty ze szkolnych wycieczek; wyszukiwarki internetowe w telefonie pozwolą wyszukać każdą informację potrzebną w danej chwili. Kolejny krok – jak zauważa Short - to tworzenie się społeczności uczących się, którzy za pośrednictwem komórek będą mogli pracować nad wspólnymi projektami w klasie, w domu lub nawet w podróży. I wcale nie jest to tylko „wirtualne” uczenie się i nauczanie pod szyldem Mobile 2.0.