To już wiadomo - wielkie zamieszanie i pośpiech z przygotowaniem "Naszego Elementarza" źle wpłynęły na organizację i jakość zajęć w klasach pierwszych szkoły podstawowej. Kolorowe książeczki i ćwiczenia zastąpiły szarobure kserówki, bo tak najtaniej, a pieniędzy przecież nie ma i nie będzie (no chyba, że rodzice kupili ćwiczenia za własne środki, co się zdarza). Ponieważ ogólnie wiadomo, że kierowanie się "taniością" w edukacji ma szkodliwy wpływ na jakość nauczania, trzeba szybko działać, aby dzieci mogły mimo wszystko kojarzyć uczenie się z ruchem, różnorodnością i wielobarwnością.

Wyobraźmy sobie taki scenariusz – idziemy na spotkanie do szkoły podstawowej, do której rozważamy posłać naszego sześcio- lub siedmiolatka. Jeśli mieszkamy w pobliżu, pewnie widzimy przychodzące do szkoły, wychodzące i bawiące się wokół szkoły dzieci, więc coś tam wiemy o tej szkole, ale tylko trochę. Czego zatem powinniśmy się spodziewać, jeśli już przekroczymy drzwi wejściowe? Ano odrobiny ciepłego przyjęcia – wszak dla większości rodziców jest to pierwszy kontakt ze szkołą.

Jeszcze nigdy w polskiej edukacji żaden podręcznik szkolny nie został przez tyle osób prześwietlony, przeczytany, skomentowany itp. jeszcze zanim powstała wersja ostateczna. Wprowadzeniu przez MEN do szkół „Naszego Elementarza“ towarzyszyły wyładowania krytyki. Jednym z wielu zarzutów była mała interaktywność i atrakcyjność materiałów podręcznika. Tego nie udało się poprawić autorkom podręcznika. Ale jest już dostępna bezpłatna, interaktywna wersja nowego elementarza.

Żywe zaciekawienie i silne emocje budzą sprawy nieznane. Dzieci potrafią się dziwić, a ich ciekawość trzeba pielęgnować. Oto propozycja powołania „Klubu Czterech Żywiołów”. To nowy projekt przyrodniczy przygotowany na drugi semestr roku szkolnego 2013/2014. Jest kierowany do uczniów klas I-III.

Na relacjonowanie tego, co wydarzyło się podczas konferencji INSPIR@CJE 2014 przyjdzie jeszcze czas, ponieważ wątków do poruszenia jest co najmniej kilkanaście albo i kilkadziesiąt. Szukając pomysłu na wzbogacenie mojego wystąpienia na otwarcie konferencji, przeszukiwałem archiwa Cyfrowej Biblioteki Narodowej POLONA. Nauczyciele koniecznie powinni tam zaglądać.

W sieci wszystko wydaje się darmowe. Jednak zazwyczaj to tylko złudzenie. Firmy, które prowadzą działalność w Internecie, nie świadczą usług bezinteresownie. Muszą zarabiać, więc w jakiś sposób ktoś musi za nie zapłacić. Również dzieci powinny zdawać sobie z tego sprawę. I mieć oczy szeroko otwarte. Inaczej mogą niechcący uszczuplić portfel rodziców (lub swoją skarbonkę) albo tanio sprzedać własną prywatność. O jakiej edukacji warto pamiętać, będąc rodzicem małych dzieci?