Większość przedszkolaków jest pozytywnie nastawiona do przyjęcia roli ucznia. Perspektywa rozpoczęcia nauki budzi w nich wielką ekscytację i ciekawość. Lecz gdy zabrzmi pierwszy dzwonek, okazuje się, że wymagania, które stawia szkoła są zupełnie odmienne od oczekiwań.

W klasach 1-3 spędzamy z uczniami kilkanaście godzin tygodniowo. To, jakie stosujemy metody nauczania, jakim językiem mówimy i jakie mamy w klasie zasady kształtuje naszych uczniów - nie tylko rozwija ich wiedzę i umiejętności, ale też wpływa na to, jakimi stają się ludźmi.

Nauka matematyki od początku szkoły podstawowej powinna prowadzić do rozwijania myślenia matematycznego. Pewnym sposobem na osiąganie tego celu jest pozwolenie, aby dzieci same „odkrywały” prawidłowości matematyki. Żeby zrozumieć, czym jest „odkrycie” w matematyce, warto przybliżyć trzy aspekty: samodzielność poznawczą, pracę we wspólnocie oraz piękno matematyki – przekonywała podczas Inspiracji Wczesnoszkolnych 2022 prof. dr hab. Alina Kalinowska-Iżykowska z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.

Kiedy wprowadzamy małemu dziecku do jego słownika słowo wysoki, jednocześnie musimy wprowadzić wyraz niski, ponieważ bez tego nie zrozumie istoty znaczenia tego słowa. Zawsze jednocześnie powinniśmy podać wyraz przeciwstawny. Jeśli coś jest gorące to musi być i zimne, gruby potrzebuje chudego, a szorstki nie istnieje bez gładkiego. Tego typu ćwiczenia powodują, że dziecko potrafi zrozumieć te pojęcia, zdefiniować je, wreszcie stosować.

Według popularnego powiedzenia, problem dobrze zdefiniowany, to problem w połowie rozwiązany. W szkole uczniowie zazwyczaj „dostają” problemy do rozwiązania – rzadko rozwiązywane są ich problemy, kwestie, które to dzieci uznały za istotne. W ramach tygodniowej akcji w mojej klasie, próbowałam ustąpić pola uczniom i stworzyć im przestrzeń na zdefiniowanie zagadnień ważnych dla nich samych, wybór tego, którym chcą się zająć, następnie zaś wdrożenie faktycznych rozwiązań. Było warto!

Teatr dla Najnajów jak sama nazwa mówi przeznaczony jest dla naj, naj młodszych widzów. Zwykle od 6 miesiąca życia do ok. 3 roku życia. Granica wieku jest dość płynna i wszystko zależy od indywidualnego rozwoju dziecka oraz od reżysera i scenariusza spektaklu. Jedno jest pewne- spektakl dla 6 -letniego widza nie może być łatwy w odbiorze dla widza 2 – letniego. A wszystko wynika ze zróżnicowanego rozwoju dziecka, jak i jego potrzeb rozwojowych.