Wyniki badań naukowych coraz lepiej wyjaśniają, w jaki sposób wybrane technologie edukacyjne wykorzystywane podczas zajęć, wpływają na rozwój uczniów. Projekty badawcze prowadzone przez trzy amerykańskie uniwersytety dowiodły, że dobrze zintegrowana technologia pozwala im na rozwijanie ważnych umiejętności społecznych.
Interakcje społeczne pełnią fundamentalną rolę w rozwoju umiejętności poznawczych lub poznawczego procesu umysłowego wpływając na rozwój świadomości, percepcję, rozumowanie i wartościowanie. Amerykańscy naukowcy - Christine Wang i Cynthia Carter Ching – opublikowały raport trzech uniwersytetów - Buffalo, Stanowego w Nowym Jorku oraz Illinois w Urbana-Champaign Konstrukcja społeczna w oparciu o doświadczenia pracy z komputerem podczas lekcji w pierwszej klasie (K1): procesy społeczne i artefakty pośrednie, w którym dowodzą, że dzięki wykorzystaniu podczas zajęć dobrze zintegrowanych technologii, takich jak komputery czy aparaty cyfrowe, dzieci angażują się w cenne konstrukcje społeczne.
W badaniu, które trwało jeden rok szkolny i obejmowało pierwszą klasę szkoły podstawowej, obserwowano doświadczenia dzieci w pracy z komputerem. Uczniowie pochodzili głównie z rodzin pracujących średnio sytuowanych, a klasa (dzieci w wieku 6-7 lat) była średniej wielkości. Większość dzieci miała komputer w domu, tylko dwoje uczniów go nie posiadało. Dzieci mające dostęp do komputera w domu, spędzały na grach edukacyjnych przeciętnie 15-30 minut dziennie.
Podczas badania w klasie korzystano z dwóch komputerów, jeden z nich - nowy iMac z najnowszymi grami - był podłączony do Internetu i drukarki. Drugi komputer był starszego typu i nie miał najnowszych gier. Uczniowie korzystali głównie z komputera pierwszego, drugim interesowali się jedynie czekając na dostęp do pierwszego. Chociaż nauczycielka była zadowolona z tego, że uczniowie korzystają z komputerów podczas lekcji, miała świadomość, że nie mają one wyraźnego zastosowania programowego. Badacze zaobserwowali, że zawsze, gdy dzieci miały do wyboru kilka aktywności, wszystkie bez wyjątku wybierały pierwszy komputer.
Wang i Ching były przekonane, że uczniowie nie chcą używać drugiego komputera , ponieważ nie ma na nim interesujących gier. Jednak po kolejnych obserwacjach okazało się, że małe dzieci chcą grać razem ze sobą. Gra na pierwszym komputerze dawała im szansę zaistnienia w grupie i starania się o to, by cała grupa osiągnęła wyższy poziom gry. Dzieci które stały obok grających, również włączały się do gry – komentowały, pilnowały przestrzegania zasad i reagowały w razie ich łamania.
Obserwacje pokazały, że komputer pomógł dzieciom zlikwidować napięcie między ich celami a środowiskiem, w którym przebywają. Aby zlikwidować napięcie, dzieci wykorzystywały lub ignorowały zasady obowiązujące na lekcji i tworzyły nowe wspólne praktyki i zasady działania. Jak zauważają Wang i Ching, zachowania dzieci wywołane „obecnością” komputera mogą stanowić dobry materiał do dalszej pracy – nauczyciel może zapytać, które zasady im się podobają, które są dobre i dlaczego tak uważają, czy można wprowadzić jeszcze inne zasady, itd.
Wyniki badania dowodzą, że dzieci szybko dostosowują się do nowej sytuacji, w której mogą wykorzystać nowe technologie. Tam, gdzie w szkołach brakuje komputerów i uczniowie nie mogą na nich pracować indywidualnie, rozwijają się inne umiejętności. Okazuje się, że to wcale nie jest złe rozwiązanie – praca w grupie, świadomość tego, że pracuje się z innymi, wspólne rozwiązywanie problemów są również ważne z punktu widzenia przygotowania dzieci do życia i pracy w globalnym świecie.
Ostatnie komentarze