Centrum Edukacji Obywatelskiej zaprasza nauczycieli i nauczycielki, pedagogów szkolnych i wychowawców z gimnazjum do udziału w trzeciej edycji projektu z zakres edukacji globalnej i międzykulturowej „Rozmawiajmy o uchodźcach”.

Na jakiej podstawie myślimy, że jesteśmy humanistami bądź umysłami ścisłymi? Co wpływa na aspiracje dzieci dotyczące przyszłości, na ich ambicje związane z nauką? Jakie znaczenie ma popularyzacja nauki? Jak w edukacji realizować projekty badawcze? Skąd wiem, że nauka jest dla mnie?

Trzydzieści pięć szkół z całej Polski realizuje projekt #Superkoderzy Fundacji Orange. Jest to pilotażowy ogólnopolski program edukacyjny, którego kluczowym elementem jest nauka programowania. I tu niespodzianka. Programowanie zostało wplecione w realizację podstawy programowej na lekcjach matematyki, historii, języka polskiego, przyrody, matematyki i muzyki. Uczniowie poznają nowoczesne technologie i narzędzia, mądrze uczą się z nich korzystać.

(C) Edunews.pl

Jakie czasy, takie budynki szkolne, można by tak powiedzieć. Alessandro Rigolon z Uniwersytetu w Bolonii dokonał przeglądu projektów architektonicznych kilkudziesięciu szkół europejskich, które budowane były już w XXI wieku. Na podstawie analizy dokumentów zaproponował podział (na podstawie bryły budynków i wewnętrznego układu przestrzennego) na kilka typów projektów, które jego zdaniem wyraźnie wybijają się na tle tradycyjnych budynków szkolnych, ale również lepiej pasują do współczesnych czasów.

Nauczyciele coraz częściej i coraz chętniej uczestniczą w różnego typu szkoleniach i kursach on-line. Zyskują dzięki temu nie tylko dodatkowe umiejętności, ale również komfort pracy w domowym zaciszu. Przy okazji, nie narażając się na dodatkowe koszty, związane z podróżą, maja okazję poznać interesujące osoby z wielu zakątków kraju. Skoro tak chętnie korzystamy z formy pracy na odległość, dlaczego nie możemy umożliwić jej stosowania naszym uczniom?

Zbudowanie szkoły jest proste, ale zorganizowanie jej w taki sposób, by rozwijała umiejętności na miarę XXI wieku to już prawdziwe wyzwanie. Gdy do dyspozycji mamy środowisko uczenia się zaprojektowane i wybudowane w ubiegłym stuleciu, zadanie staje się naprawdę trudne. Zrozumienie środowisk uczenia się zachodzi podobnie jak ocena zespołu jazzowego. Wystarczy przez kilka chwil wsłuchać się w rytm oraz melodię i już wiemy, czy zespół gra czysto i czy muzycy czerpią przyjemność z gry. W podobny sposób podchodzimy do narracji uczenia się. Dobra szkoła nie może fałszować. Musi trzymać się określonej linii melodycznej, pewnej konsekwencji, dzięki której różne aspekty środowiska uczenia się współgrają ze sobą i uzupełniają się.