Kiedy pracujemy, nie unikamy muzyki. Uczniowie często wykorzystują swoje prawo do słuchania muzyki i mówią: „Znalazłem coś - możemy włączyć?”, „Zna Pan to?”. Nie muszą tego mówić po niemiecku – ale się zdarza, a czasem tego oczekuję - zależy od wielu czynników. Nie jest to wyłącznie rap czy heavy metal.

Znów będzie o neuronach lustrzanych! Od dawna nosiłam się z zamiarem napisania tekstu o tzw. miękkich kompetencjach, które dziś nie są w cenie i które obecny system edukacyjny konsekwentnie pomija. W systenie testocentrycznym liczy się tylko to, co można zmierzyć i porównać, a cechą miękkich kompetencji jest właśnie to, że nie poddają się prostemu testowaniu. Nie jest to zapewne jedyny powód ich ignorowania, bo jak rozwijać zdolność współpracy w szkole, która stawia na konkurencję i sprowadza naukę do wyścigu szczurów.

Niemcoznawstwo. Prościutko wyliczę, czego nie oczekuję i czego nie wymagam od moich uczniów. Nie żądam wiedzy ilościowej i faktologii historycznej. Uczniowie z reguły potrafią narysować przybliżoną konturówkę RFN – na niej umieszczają ludzi, przedmioty i zdarzenia tego obszaru. Potrafią to samo robić na osi czasu. To dla mnie element korelujący nauczanie.

Początek roku to doskonały moment na podsumowanie minionego czasu i tworzenie nowych planów. To okazja na poznanie skutecznych metod zarządzania sobą w czasie. Kształtowanie tej kompetencji, choć niezwykle ważne, jest w szkole całkowicie zaniedbane. Nauczyciele tłumaczą, że mają pilniejsze sprawy niż rozwijanie nawyków skutecznego działania. Całodzienny warsztat dedykowany uczniom okazał się cennym dla nich doświadczeniem. Jakież było ich zdziwienie, kiedy w trakcie zajęć odkryli, że to, co może zmienić ich jakość funkcjonowania w domu i w szkole, to koncentracja na sprawach, których właśnie nie robią, bo pochłonięci się sprawami pilnymi.

Podczas VII Kongresu Obywatelskiego, jako osoby wprowadzające do dyskusji na temat kompetencji potrzebnym Polakom w XXI wieku wypowiadali się m. in. Jan Englert i Zofia Noceti-Klepacka. Zapraszamy do obejrzenia dwóch fantastycznych wystąpień zawierających głębokie przesłania dla młodszych i starszych obywateli, w duchu edukacji przez całe życie.

Jak zauważył amerykański futurysta Alvin Toffler, „analfabetami w XXI w. nie będą ci, którzy nie potrafią czytać i pisać, ale ci, którzy nie potrafią uczyć się, oduczać i uczyć ponownie”. Zmienił się bowiem cykl rozwoju umiejętności pracownika – musi on o wiele częściej zmieniać pracę w ciągu swojego życia zawodowego i ciągle uczyć się nowych umiejętności. Niestety w krajach OECD jedynie 40% osób dorosłych dokształca się, zaś w krajach UE jeszcze mniej (37%). Nie chcemy się uczyć, bo już wszystko umiemy?