Opinie

Dobra edukacja - czyli jaka?

„Dobra edukacja – czyli jaka?” to temat tegorocznej matury pisemnej z przedmiotu Wiedza o społeczeństwie (dla poziomu rozszerzonego). Postaram się odpowiedzieć na to pytanie najlepiej jak potrafię. Nie wiem, czy zmieszczę się w kluczu oceniania. Liczę jednak na wyrozumiałość osób sprawdzających.

Jednopłciowa edukacja. Edukacja jest kobietą?

Mówienie o nowoczesnej edukacji to nie tylko myślenie o tym, w jakisposób wykorzystać nowe technologie na różnych przedmiotach,jak wyzwolić kreatywność uczniów i pozwolić im uczyć się przy pomocyurządzeń, które mają na wyciągnięcie ręki na co dzień. Totakże sposób organizacji nauki, który przestaje być identyczny dlawszystkich uczniów obu płci.

Pokolenie Y - nowe wyzwanie dla liderów w edukacji (2)

Wielu nauczycieli ma dość inności kolejnych roczników młodzieży. Niektórzy są zdesperowani, myślą o odejściu z zawodu, o tym, że zmienią miejsce pracy i tam będzie „młodzież taka, jak kiedyś” (w domyśle: lepsza). Takie podejście jest krótkowzroczne, bo pokolenie Y wchodzi na rynek jako pracownicy i konsumenci, a kolejne roczniki zasiadają w szkolnych i uniwersyteckich ławkach.

Pokolenie Y - nowe wyzwanie dla liderów w edukacji (1)

Oto oni: ukształtowani bez wpływu starego systemu. Oczekują ciągłych pochwał i natychmiastowych efektów. Często są krnąbrni, zawsze niecierpliwi. Nie szanują starszych, a także lekceważą autorytety. Właśnie tak o pokoleniu Y najczęściej mówią media. I to jest najprostsza odpowiedź na typowe pytanie: Co was łączy, ludzi z pokolenia "igrek"?

Nauczyciel cybergeneracji

Cyberpokolenie stało się zatem faktem, a wirtualna przestrzeń daje nieskończone możliwości produkowania i dystrybucji zróżnicowanych informacji, z których każda chce pretendować do miana prawdziwej, do bycia właściwą reprezentacją świata, bądź w rezultacie światem. A to bezsprzecznie wpływa na kształtowanie wyobrażeń o świecie tworzonym przez młodych.

Co jest ze mną nie tak? Dzieci potrzebują zrozumienia, nie etykietek

Podejmując kompleksową diagnostykę z wykorzystaniem metod kinezjologii edukacyjnej, wychowawca uzyskuje możliwość pełnej charakterystyki indywidualnego stylu uczenia się i zachowania swoich uczniów. Dysponując tymi informacjami jest w stanie zaplanować takie formy nauczania, które uwzględniają indywidualne style przyswajania informacji przez uczniów w klasie.

Zacząć od początku

„Urzędnik wydziału oświaty mówi: „Zapewniam zasoby dla edukacji.” Dyrektor – „Buduję środowisko wspierające uczenie.” Nauczyciel: „Pomagam dzieciom odkrywać piękno świata” Dziecko: „Nienawidzę szkoły!”. Fragment ten przeczytałam wczoraj w książce Blaina Lee „The Power Principle. Influence with Honor” (Zasada wpływu. Postępuj z honorem).