Warto zaczynać nauczanie w tym miejscu, gdzie są obecnie uczniowie. Do tego trzeba wiedzieć, co oni już na dany temat wiedzą. Jeśli zaczniemy w odpowiednim miejscu, to uczniowie wykorzystają swoją dotychczasową wiedzę i nie będą się nudzić powtarzaniem treści już znanych. A nauczyciel będzie mógł dostosować nauczanie do wiedzy uczniów, co jest sednem oceniania kształtującego.

Wszyscy zapewne kojarzymy jedną z popularnych strategii uczenia się, czyli 3xZ. „Zakuj, zdaj, zapomnij”. Już z opisu wynika, że nie jest to dobry sposób na utrwalenie zapamiętanej wiedzy. Ale ma jedną zaletę – służy całkiem dobrze do zaspokajania nieraz oderwanych od rzeczywistości oczekiwań centralnych planistów edukacji szkolnej/akademickiej wyrażonych w różnych zakresach/podstawach programowych i testach/egzaminach z nimi powiązanych. Choć, gdy rzeczywiście potrzebujemy się nauczyć i zachować nabytą wiedzę, aby ją potem stosować w różnych sytuacjach życiowych – powinniśmy poszukiwać innych, skuteczniejszych rozwiązań.

W Szkole Dobrostanu Fundacji Szkoła z Klasą ważne są prawdziwe relacje, oparte na zaufaniu. Liczy się też dbałość o małe rzeczy, które dużo znaczą: od uważnego wysłuchania odpowiedzi na pytanie "jak się masz?", po chwile nieskrępowanej radości robienia czegoś wspólnie, w przyjemnej atmosferze. Dobrostan oznacza też dawanie sobie, nauczycielom i nauczycielkom, ale też uczniom i uczennicom, przestrzeni na zatrzymanie się, refleksję, przyzwolenie na gorsze dni i trudne momenty, dzielenie się inspiracjami i energią. Dobrostan to też udzielanie sobie nawzajem wsparcia. Szkoła nie jest samoistną wyspą, a my w Fundacji Szkoła z Klasą jesteśmy dla Was, bo zależy nam na edukacji, nauczycielach i nauczycielkach, uczniach i uczennicach.

Jednym z warunków powodujących zaangażowanie uczniów w naukę jest poczucie wspólnoty. W klasie, gdzie uczniowie czują się doceniani, lubiani, zauważani i gdzie rówieśnicy stanowią jedna drużynę jest odpowiednim środowiskiem do nauki.

Rysowanie na matematyce? Czemu nie, skoro to może pomóc zrozumieć i zakodować informacje przekazywane przez nauczycieli. Do zwizualizowania nadają się zarówno treści matematyczne, jak i schematy rozwiązań różnych zadań czy nawet ich rozwiązania. Plus cała gama prostych grafik, które pomagają nam oznaczyć to, co ważniejsze. Warto spróbować – „obrysować” czy „obmalować” królową nauk możemy na każdym etapie edukacji szkolnej.

Muszę przyznać, że od jakiegoś czasu chodzi za mną jeden z postulatów Jarosława Pytlaka, odnoszących się do oświatowej rzeczywistości powyborczej w naszym kraju (przy założeniu, że się jednak ona zmieni). Pozornie poboczny wątek (sam Autor wymienia go poza zasadniczą szóstką, na siódmym miejscu) wydał mi się bardzo interesujący i newralgiczny dla ewentualnego odwrócenia trendów, przy czym niewykonalny bez zmiany priorytetów polityczno-ideologicznych.