Takie słowa można często usłyszeć w szkole i na uniwersytecie. Jest formą uzasadniania do czego się dana wiedza przyda. Przyda się... na egzaminie. Czy to uzasadnienie jest wystarczające? Pytam w kontekście spadającej motywacji do nauki. Bo nie wszyscy uczą się dla stopni i dobre oceny nie są zawsze wiarygodną przepustką do kariery. I oni to czasem wiedzą. Uczniowie i studenci. Widzą nieprzystawalność niektórych treści do współczesnego świata.

Niewiele jest pojęć w dziedzinie edukacji i wychowania, które cieszą się większą popularnością i budząc cieplejsze odczucia w społeczeństwie niż „dobro dziecka”. Owo „dobro” zdaje się być przedmiotem największego i zadziwiająco zgodnego pożądania rodziców i nauczycieli – po prostu wszyscy go chcą! Diabeł jednak, jak zwykle, tkwi w kwestiach szczegółowych.

Na co dzień i od święta dzieci zadają wiele pytań! Chcąc zaspokoić ciekawość swoich podopiecznych, jako nauczyciel każdego dnia stajesz przed ogromnym wyzwaniem. W ten przedświąteczny czas z pomocą przychodzi serwis Scenariuszelekcji.edu.pl i dostępne każdemu człowiekowi… zmysły!

Latają dronami nad Warszawą, żeby pokazać, jak mogłaby wyglądać bez wielkich reklam; uczą Poznaniaków, jak prawidłowo korzystać ze schodów ruchomych; zachęcają przedszkolaków i uczniów do czytania książek - właśnie takie projekty społeczne robi młodzież w ramach olimpiady “Zwolnieni z Teorii”. Aby wziąć w niej udział wystarczy mieć dobry pomysł, chęci, aby go zrealizować i zgrany zespół.

Polscy czwartoklasiści znaleźli się w światowej czołówce. W badaniu biegłości w czytaniu PIRLS 2016 nasi czwartoklasiści zajęli 6. miejsce wśród uczniów z 50 krajów całego świata. Polscy uczniowie radzą sobie równie dobrze z tekstami literackimi, jak i użytkowymi. Lepiej radzą sobie z interpretowaniem i ocenianiem tekstu niż z wyszukiwaniem informacji i bezpośrednim wnioskowaniem.

Pracuś, urwis, introwertyk, ekstrawertyk, kujon, niechluj. Szufladkowanie uczniów to problem, z którym od zawsze boryka się polska edukacja. Ostatnie raporty Najwyższej Izby Kontroli i Instytutu Badań Edukacyjnych alarmują, że rodzimy system edukacji nie stosuje indywidualnego podejścia do uczniów. Czy polski uczeń może być traktowany jednostkowo? Jakie idą za tym korzyści?